نتایج جستجو برای: نامهای شعری

تعداد نتایج: 4201  

طالب آملی یکی از برجسته­ترین شاعران طرز تازه است که در میانة دو جریان اصلی سبک هندی قرار دارد. هنجارگریزی­های ابهام­آفرین شعر طالب را باید سرآغاز شکل‌گیری طرز خیال دانست. از آنجا که غالب ابهامات شعری سبک هندی حاصل دست­کاری‌های زبانی و هنجارگریزی­های معنایی است که از رهگذر تلاش در کشف روابط تازه و «نازک­ادایی» حاصل می‌شود، با ابهامات شعری شاعرانی چون حافظ و مولانا رابطة عکس دارد؛ چرا که ابهامات ...

ژورنال: :مجله گیاهشناسی ایران 2000
محبوبه خاتم ساز

دو گونه جدید از تیره های گل سرخ و گاوزبان به نامهای crataegus zagrica از جنوب غربی و heliotropium esfahanicum از مرکز ایران نامگذاری و معرفی می گردند. گونه c. zagrica از کلیه گونه های جنس ولیک در ایران با داشتن کاسه ریزان در زمان میوه متمایز می گردد. گونه h. esfahanicum با گونه h. samoliflorumبا داشتن کرک در داخل جام گل، زایده بین لب های درفشی خمیده و فندقه کرک دار اختلاف دارد.

ژورنال: :مجله گیاهشناسی ایران 2000
فاطمه زرین کمر

در طی این تحقیق تفاوتهای آناتومی-فیزولوژی دو گونه از خانواده پروانه آسا به نامهای lupinus luteus l. (آهک گریز) با گونه vicia faba l. (آهک پسند) مورد مقایسه قرار گرفت. وجود ویژگیهایی از قبیل تراکم بالای کرک های غده ای در واحد سطح اپیدرم، وجود کریستال و ترکیبات تانینی در بافت های مختلف مربوط به گونه v. faba به همراه عوامل فیزیولوژی دلایل لازم را برای سازگاری این گونه با شرایط آهکی فراهم می نماید.

ژورنال: :مجله گیاهشناسی ایران 2001
حمید هویزه مهری دیناروند

از جنس pluchea دو گونه به نامهای p. lanceolata و p. arguta از ایران شناسایی و معرفی شده بود. با مطالعه نمونه های این جنس در هرباریوم موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع و جمع آوری این نمونه از رویشگاه طبیعی در هورالعظیم (بستان) استان خوزستان، نتیجه گیری شد که گونه p. dioscoridis اشتباهاً p. lanceolata شناسایی شده بود.  بنابراین گونه p. dioscoridis در واقع برای اولین بار از ایران گزارش می شود.

ژورنال: :مجله گیاهشناسی ایران 1992
فرخ قهرمانی نژاد

گونه جدید astragalus dianat-nejadii از شمال غرب ایران شرح داده می شود. این گونه از نظر گوشوارک، برگه، دمگل آذین، کاسه، میوه و غیره با دو گونه مجاور به نامهای:  a. chrysostachys boiss.و a. recognitus fisch. تفاوت دارد. در این مقاله تصویر و نقشه پراکندگی این گونه جدید و همچنین جدول تفاوت های آن با دو گونه مجاور و شرح آن به زبان لاتین آمده است.

ژورنال: فنون ادبی 2014

درنگ شعری (Caesura)، وقفه یا مکث در سطری از شعر است که میتوان آن را در اشعار زبانهای مختلف یافت؛ در شعر فارسی، تا کنون چندان به مبحث درنگ توجه نشده و رابطهی آن با وزن شعر، تبیین نگردیده است. در شعر عروضی فارسی، مهمترین محل ظهور درنگ‌های شعری، در حدفاصل دو مصراع بیت و در میانهی مصراعهایی است که وزن دوری دارند. این مقاله، به بررسی سایر درنگهای درونمصراعی پرداخته است. درنگها را میتوان بر اساس رابط...

نام‌شناسی از شاخه‌های زبان‌شناسی و خصوصاً زبان‌شناسی تاریخی است، که بیشترین رابطۀ موضوعی و مفهومی را با تاریخ و جغرافیای تاریخی و انسان‌شناسی می‌تواند داشته باشد و دارد؛ در گسترۀ ایران‌شناسی، نام‌شناسی هم تاریخچه‌ای درازدامن دارد و هم کاربرد بسیار؛ از جمله، پژوهشگران تاریخ و فرهنگ دورۀ ماد به دلیل کمترشناخته‌بودن زبان مادی و ویژگیهای آن، همیشه خود را نیازمند به پژوهشهای نام‌شناسی (یشه‌‌شناسی) می...

طالب آملی یکی از برجسته­ترین شاعران طرز تازه است که در میانة دو جریان اصلی سبک هندی قرار دارد. هنجارگریزی­های ابهام­آفرین شعر طالب را باید سرآغاز شکل‌گیری طرز خیال دانست. از آنجا که غالب ابهامات شعری سبک هندی حاصل دست­کاری‌های زبانی و هنجارگریزی­های معنایی است که از رهگذر تلاش در کشف روابط تازه و «نازک­ادایی» حاصل می‌شود، با ابهامات شعری شاعرانی چون حافظ و مولانا رابطة عکس دارد؛ چرا که ابهامات ...

ژورنال: :مجله دانشکده ادبیات و علوم انسانی(منتشر نمی شود) 2007
علی محمد حق شناس لطیف عطاری

نشانه های زبان شعر با بهره گیری از توان القایی حیرت انگیز ناشی از توان القایی زبان عادی و توان القایی منبعث از شگردهای هنری و انواع هنر مایه ها، از نشانه های زبان عادی فاصله می گیرند و کارکردی القایی می یابند.در نشانه شناسی القایی،نشانه های زبانی ، درنسبت تنگاتنگ با مصادیق خودو با انتزاع هنری و آفرینشگرانه مختصات معنایی انتزاع نشده از آنها ، خود درحکم دال هایی برای مدلول های قابل آفرینش شعری عم...

ژورنال: متن پژوهی ادبی 2002
سعید واعظ

تفسیر کشف الأسرار و عدّه الأبرار معروف به تفسیر خواجه عبدالله انصاری شیواترین تفسیر عرفانی است که حلّۀ دلاویز ادب پارسی برتن دارد. این تفسیر که به سبک مفسران عامه نگارش یافته، از اوایل قرن ششم (520  ه ق) به یادگار مانده است. از ویژگی های سبکی این تفسیر، که شیرینی آن را دو چندان کرده است، استناد به اشعار زیبا و لطیف عربی و فارسی است. در این تفسیر حدود هشتصد بیت شعر عربی مناسب حال و مقال آمده است ک...

نمودار تعداد نتایج جستجو در هر سال

با کلیک روی نمودار نتایج را به سال انتشار فیلتر کنید