چکیده انسانها برای شناساندن افراد، اشیاء، اماکن و غیره به نامیدن آنها می پردازند، نام ها واژگان خاصی هستند که توسط فرایند نامگذاری برروی پدیده ای خاص قرارداده می شوند و اطلاق یک نام به یک پدیده، شی، رنگ، شخص، فرآیند، مکان، معبر و حتی شخصیت یک داستان امری خنثی و اتفاقی نیست و هدف، مطالعه آوایی زبان و چگونگی تولید آواهای زبان و اندام های به کار رفته وتغییرات آن می باشد. این پژوهش با هدف بررسی ...

شناخت و آگاهی نسبت به آینده، رویایی است که از دیرباز تلاش افراد بسیاری را در طول تاریخ به خود معطوف داشته است که با کوشش متفکران دوره جدید برای پیوند میان شناخت علمی با رویای شناخت آینده، حوزه دانشی جدیدی با عنوان «آینده پژوهی» شکل گرفت. امروزه نگاه به آینده روز به روز در حال تکامل است و آینده پژوهی به عنوان یک علم درجه دوم با نظریه ها، مکاتب و پارادایم های جدید نوعی رویکرد تکاملی را به مولفه ه...

خونجی، پس از بیان نقیض موجهات بسیط و موجهات مرکب کلیه، از دو شیوة متفاوت برای استنتاج نقیض گزارة موجهة مرکب جزئیه استفاده کرده است. او در یک شیوه، نقیض گزارة موجهة جزئیه را گزارة کلیة مردده‌‌المحمول می‌داند و در شیوة دیگر نقیض این گزاره را گزارة منفصله‌‌ای تلقی می‌‌کند که موضوع یکی از طرفین آن به‌وسیلة محمول مشترک اجزای انفصال مقید شده است. ما در این مقاله پس از بیان مختصری دربارة چگونگی تناقض ...

در فلسفه اسلامی ابتدا واجب­الوجود اثبات می گردد و پس از آن به یکی از احکام کلی آن پرداخته می­شود که واجب­الوجود بالذات واجب­الوجود من جمیع­الجهات است. لازمة این قاعده آن است که او هر کمالی را به نحو وجوبی داراست و بنابراین باید کامل مطلق باشد. عرفای مسلمان نیز مستقیماً از عنوان موجود مطلق یا موجود بما هو موجود استفاده نموده، موجودیت آن را مبرهن می کنند که لازمة موجود مطلق، بی کران بودن وجود آن و...

این تحقیق ضمن بررسی مفاهیم دیالکتیک در محاورات مختلف افلاطون ، به بیان استدلالات جاودانگی نفس بر پایه همین سیر دیالکتیکی می پردازد . به علاوه دو تصور مختلف افلاطون از نفس ، به عنوان نفس بسیط و نفس سه جزئی در خلال محاورات مورد بحث قرار گرفته و ضمن یافتن توجیهی برای جمع میان این دو تصور ، نشان داده شده است که آنچه در محاوره فایدون یا دیالکتیک نفس موضوع بحث است ، همان تصور نفس بسیط است . در ادامه ...

نفس انسان مجرد است، ولی سیّال و حرکت نیز در ذات نفس راه دارد و عمده دلیل نفی حرکت در مجردات، برهان قوّه و فعل است که مخدوش است؛ زیرا در این برهان قوه و فعل در موجود بسیط نفی شده، به دلیل تناقض فقدان (قوه) و وجدان (فعل) که همان عدم و وجدان است، در حالی که جمع فقدان و وجدان نسبت به یک شیء محال است، نه دو شیء و با نفی این برهان، محال نیست که موجود بسیط نیز دارای وجدان و فقدان باشد، به خصوص اگر توجه ...