19. asır Osmanlı vak’anüvislerinden biri olan Şânî-zâde Mehmed ‘Ataullah Efendi, çeşitli alanlarda eserler kaleme almış, tercümeler yapmış; bu vesileyle döneminin maruf şahsiyetlerinden olmayı başarmıştır. Velut yönüyle emsallerinden sıyrılarak Osmanlı’nın büyük bir askerî, siyasi ve toplumsal değişim dönüşüme tâbi olduğu yılların başlangıcında farklılaşmanın devlet kademelerindeki şahitlerinde...

Kur’ân-ı Kerîm, klasik Türk edebiyatının temel kaynağı olduğu için birçok edebî türün ortaya çıkmasına vesile olmuştur. Şairler sûre, âyet ve kıssalardan ilham alarak çeşitli eserler kaleme almıştır. Fakat Kur’ân sûrelerinin doğrudan metne dönüştürülmesi hususunda temkinli davranılmıştır. Bununla beraber, özellikle mutasavvıf kimliği olan bazı şairler; Yâsin, Mülk, İhlâs gibi sûreleri nazmen te...

abd al-wahhab al-bayyati(1926-1999) is one of those poets whose poems make frequent use of myths. drawing on the ancient myths, and making modifications to them, he tries, while enriching his literary work, to express his views more cogently he does not simply retell the traditional myths, rather, he present new and richer interpretations of these myths and using defamiliarization, conveys his ...

the place and character are important factors of a novel. in fact place is a framework in which the events happen and is divided into two types: open & close. the character is a dynamic element in novel progression; while plays an important role in formation, evolution and presentation of the place related events. the character itself divides into different types which the present paper focuses...

The "Kitab al-abniya an haqa iq al-adwiya" (Book of the Foundations of Pharmacognosy) also Known as "Rozat ol-ons wa manfa 'ar on-nafs" is the most ancient medical book in Persian (Farsi), which was written by Abu Mansur Movaffaq ibn Ali Heravi during the period of Mansur ibn Noh Samani between the years 350 to 366 lunar hegira. The book deals with 584 mineral, herbal and animal-based drugs. Th...

Bu çalışmada devrinin vakanüvisi Vasıf Efendi’nin, “İnsan-ı kâmil denilmeğe sezâ,
 sadru’l-vüzerâ elkabına revâ” diye nitelendirdiği, ünlü bir devlet adamı olduğu kadar edebî
 ve ilmî yeteneğiyle de maruf meşhur olan Koca Mehmed Râgıb Paşa’nın (1698/99-
 1763), Beydâvî’nin Envâru’t-tenzîl esrâru’t-te’vîl isimli tefsirine yazdığı hâşiye irdelenmektedir.
 amaçla ilk olarak, mu...