سنّت قصّه گویی و داستان پردازی نزد ایرانیان سابقه ای بسیار طولانی داشته است. از دیرباز در ایران، گروهی داستان های حماسی و ملّی را برای مردم بازگو می کرده اند. بعضی از شاهان و امیران نیر قصّه گویانی در دربار خود داشته اند که این قصّه ها و داستان ها را برای دفترنویسان روایت می کرده اند تا آنها قصّه هایشان را به صورت نوشتاری دربیاورند.یکی از داستان های شفاهی بازمانده از ادبیّات کهن فارسی که صورت نوشتاری ...

منظور در فصل اول ابتدا به تعریف ارتباط شفاهی درست ودقیق پرداخته ایم که آمیزه ای از زبان منتخب، صدایی رسا، انتقال احساسات و استفاده هوشمندانه از اعضای بدن مانند سر و دست است. سپس استراتژیهای مفید و کاربردی یک کلاس در امر تمرکز بر ارتباط شفاهی را شرح دادیم. به این دلیل که اموزش و یادگیری یک زبان مانند زبان فرانسه را دو توانایی مهم ،توانایی بیان شفاهی و درک شفاهی مطرح شده است، در ادامه به بررسی مش...

هدف این تحقیق بررسی نقش گفتار با خود در مهارت شفاهی زبان آموزان می باشد . در این تحقیق استفاده زبان آموزان بزرگسال و نوجوان از گفتار با خود در انجام تکلیف و هم چنین ارتباط میان تعداد عبارات گفتار با خود و مهارت شفاهی آنها مورد مطالعه قرار گرفته است . علاوه بر این? تفاوت تعداد عبارات گفتار با خود در دو گروه بزرگسال و نوجوان در انجام تکلیف بررسی شده است . تحقیق حاضر? مطالعه موردی است که بنابراین...

جست وجو و کنکاش در منابع غیر تاریخ نگارانه ای چون داستان ها (شفاهی و مکتوب)، به مثابه جزئی مهم از ادبیات فولکلور، می تواند رهیافتی باشد برای روشن گری فضای غبارآلود تاریخ اجتماعی. این تحقیق، بر اساس قصۀ حسین کرد شبستری، درنظر دارد ضمن واکاوی ابعاد گوناگون تاریخ اجتماعی ایران در عصر صفوی خصوصاً دوران شاه  عباس اول، با توجه به زمان پدیداری و نقالی این قصه، به روشن شدن گوشه ای، هر چند جزئی، از تاریخ...

داستان موش­وگربه و تقابل آن­ها مضمونی رایج در ادب فارسی است. موش­وگربه عبید به دلیل شهرت آن میان مردم و کودکان بارها جزو ادبیات مکتب­خانه­ای و در شمار کتاب­های درسی چاپ شده است.این داستان از داستان­های پرخواننده در میان کودکان و از کتب پرشمارگان در تاریخ نشر ایران به حساب می­آید. داستان‌های موش و گربه در آثار ادبی فارسی بازتاب گسترده یافته و داستان­های کوتاهی در قالب نظم و نثر نگاشته شده است؛ ع...

برای «روایت پژوهیِ درزمانی» عرصه های گوناگونی را می توان متصور شد که گونه شناسیِ روایت در دوره های تاریخی مختلف یکی از آنهاست، و جستن پیشینه ی فنون داستان پردازیِ نوین در قصه های عامیانه ی بومی یکی دیگر. در همین راستا و با این گمان که حتا در صورت تغییر کارکرد یا چه بسا نقش باختگیِ کاملِ روایت نماهای شفاهی، باید آثاری از آنها در رمان و داستان کوتاه فارسی به جا مانده باشد، نگارنده ی مقاله ی حاضر بر آن...

راوی (قصه گو) در ادبیات داستانی کسی است که داستان را نقل می کند و این بدان معناست که کلیۀ حوادثی که در داستان نقل می شود به نوعی به راوی مربوط است؛ به طوری که تمام اجزای تشکیل دهندۀ ساخت وساز یک داستان به طور غیرمستقیم تحت تأثیر راوی است. راوی در عناصری مثل زمان، توصیف، معرفی شخصیت ها، و پیش برد حوادث پیرنگ نقش مهمی ایفا می کند و به صراحت می توان ادعا کرد که بدون راوی هیچ روایتی وجود نخواهد داش...

شاهنامۀ فردوسی از همان سال­هایی که این اثر آفریده شد، معتبرترین سند هویّت و خصلت­های قومی و عامل تقویّت روحی مردم ایران شناخته شده است. این منظومه از آغاز سرایش، در گروه­ها و طبقات مختلف مردم ما اثر عمیق و جاویدان نهاده و بسی داستان­ها و باورها را پدید آورده است. اغلب داستان­های آن، روایت­های شفاهی گوناگون در میان عامّة مردم این سرزمین داشته­ است و آنان با قومیّت­ها و گویش­های مختلف و با روایت­های ...

یکی از مسائل مهمی که در نظریه ساختارگرایی بدان پرداخته شده، رابطه میان زمان و روایت و چگونگی تبلور زمان در روایت است. یکی از راه‏هایی که باعث ملموس و عینی شدن این امر انتزاعی می‏شود، کنش روایت است. به طور کلی بر مبنای تحلیل ساختارگرایان، به ویژه بارت و ژرار ژنت، زمان یکی از مؤلفه‏های اصلی پیشبرد هر روایت است که به همراه علیّت، خط داستان را به پیش می‏برد. در این مقاله انواع مختلف زمان در داستان‏ه...