اگر نگاهی گذرا به تذکره‏های نوشته شده در عهد صفوی داشته باشیم، این نکته به خوبی آشکار می‏شود که شاعران این دوره، در نقد شعر دستی توانا داشته و هر کدام به گونه‏ای، سعی در نقد اشعار دیگری داشته‏اند، این نقدها باعث ایجاد یک ویژگی سبکی مهم در شعر این دوره شده است، ویژگی مورد نظر؛ معارضه شعراء با یکدیگر و به عبارتی نقد شعر با شعر است که به صورت‏های مختلفی در شعر این دوره دیده می‏شود. شاعران سبک هندی...

یتناول هذا البحث دراسة الشعر الملتزم فی إیران و العراق زمن الدستوریة، ویحاول أن یبیّن الدور الذی أداه شعراء ذلک العصر ومنهم «الزهاوی و اللاهوتی»  فی التعبیر عن القضایا التی جرت آنذاک. کان أهم هذه الأحداث ظاهرتی الحریة و الوطنیة التین شاعتا فی الشعر العربی والفارسی زمن الدستوریة علی نحو یسترعی النظر لعدة أسباب منها: جور الحکام علی الرعیة، تحکم العادات السقیمة علی أبناء الشعب، معاناة الشعب من الاض...

الثنائیّه الضدیّه بنیه لغویه متقاطعه اللفظ والمعنی، متباینه، ظاهره فی النسق، مضمره، تظهر فی تباینها إبداعاً وجمالاً شعریین، تعتمر نسیجاً لغویّاً یعدّ ترجمهً لنفسیه الشاعر ومکنوناته الداخلیه. والثنائیه: مصطلح یقوم علی الربط بین الظواهر المنفصله والتعالق بینها، نشأت من شعورین مختلفین عاشهما الشاعر فی بیئه فرضت معطیاتها نمطاً معیشیاً أیقظ عنده إحساسین متضادین هما: الشعور بالذات، والشعور باستلابها، عکسهما الش...

عزّالدین المناصره شاعرٌ فلسطینی (یقیم فی الأردن)، وهو من أهم شعراء الستینات فی حرکه الشعر العربی الحدیث، ساهم فی إشباع الحداثه الشعریه، خصوصاً فی: فلسطین والأردن ولبنان ومصر وتونس والجزائر، بشکل مباشر، حیث أثَّر فیها، وتأثَّر بها. وهو (شاعر عالمی) إلی حدٍّ ما، کما عرفته الأوساط الثقافیه بإیران، منذ ترجمه مختارات من شعره بعنوان: (صبر أیّوب، 1996). وبالرغم من أنَّ شعر المناصره، حظی بدراسات کثیره، إلاَّ أنَّ ثمَّه ...

وأمّا بعد، کنت أحبّ کثیرا أن أتعرّف علی صدی المهدویه فی الشعر العربی وعلی مدی عنایه الشعراء بالإمام المهدی (علیه السلام) مع مضی الزمان، فخطر ببالی أن هذا الموضوع یمکن أن عنی به من قبل الباحثین والدارسین نظرا إلی أهمیته فی النصوص الإسلامیه. فقرأت کثیرا من الدراسات والمقالات، فأعجبنی بأنه لیس هناک دراسه جامعه؛ اللهم إلا هناک کثیر من المکتوبات التی تطرقت إلی هذا الموضوع غیر أنها موزعه فی أماکن متعدده...

جعل الله الصوم طهارة للقلوب، وسلامة للأبدان. و إذا تترتب علی الصوم کل هذه الفوائد، فبالطبع إنه کان موجودا لدی الشرائع السماویة الأخری، لأن الله لا یأمر عباده بشیء إلا وفیه فوائد روحیة، وجسدیة، ووجود الصوم فی الأدیان الأخری لا یحتاج إلی إقامة دلائل تاریخیة کثیرة، لأن الله صرّح بهذه الظاهرة الطیبة المبارکة فی الکتاب المبین إذا قال فی محکم آیات: یَا أیُّهَا الَّذینَ امَنُوا کُتِبَ عَلَیکُمُ الصِّیامُ کَمَا کُتِبَ عَلَی الَّذی...