نتایج جستجو برای: ساختار صوری طنز
تعداد نتایج: 65246 فیلتر نتایج به سال:
طنز یکی از انواع ادبی است که نویسنده در آن خطاها و حماقت های موجود در جامعه را با لطافتی خام وصف می کند و از آنها انتقاد می کند. طنز از استاندارد ها و ایده آل ها و حقانیت و اخلاق دفاع می کند. طنز نوعی از اعتراض است که حول مسائل و تغییرات اجتماعی می گردد و بدی های جامعه را تمسخر می کند و قصد اصلاح آنها را دارد. طنزپرداز برای این که مخاطب را تحت تاثیر قرار داده و او را بخنداند و در عین حال با آشن...
به نوشته ی دکتر فولادی طنز عبارت است از نوعی خلاف عرف مقرون به هزل مثبت؛ می توان گفت شوخ طبعی به دو گروه طنز و هجو تقسیم می شود وهزل را باید زیربنا و اساس شوخ طبعی دانست. نکته ی دیگر اینکه عرفا به منظور تعلیم و تهذیب، خوشوقتی و تفریح و اصلاح جامعه به طنز روی آورده اند، چرا که مخاطبشان عوام بوده اند و برای راهنمایی و نصیحت آ ن ها سخن گفته اند پس زبان همان هارا نیز انتخاب کرده و به صورت ساده منظو...
طنزنویسان معمولاً از زبان ادبی که با ظرافتها و نوآوریهای زبانی درآمیخته می شود، سود میجویند. از این رو، طنز هر چه هنجارشکن تر و از عنصرآشنایی زدایی بهره ورتر باشد، قدرت جذب مخاطبانش افزایش مییابد. در این میان، به نظر میرسد ویژگیهایی، چون کوتاهی جملات وایجاز، سادگی بیان، چینش خاص واژگان، استفاده از زبان محاوره، بیان اغراق آمیز، بازیهای زبانی- بیانی و انواع شیوههای هنجارگریزی زبان و شگردهایی، ...
مقدمه: موضوع این جستار، مقایسه طنز اجتماعی دهخدا و سید اشرف الدین گیلانی می باشد. طنز یکی از گونه های ادبی زبان است که اساس آن بر تضاد و ناهماهنگی با نظام و قراردادهای ذهنی مخاطب بنا شده است. طنزپرداز با نیتی اصلاح گرانه، کاستی ها و معایب جنبه های مختلف زندگی را به شیوه مضحک و مبالغه آمیز به نمایش در می آورد. یکی از مضامین آثار طنزآمیز، طنز اجتماعی است که در آن نابسامانی ها و تیرگی های موجود در...
طنز و طنزپردازی در طول تاریخِ ادبیات فارسی همواره در کنار انواع دیگری مانند هزل، هجو و فکاهه وجود داشته و شاعران و نویسندگان بسیاری از آن برای بیان مقاصد خود استفاده کردهاند. هوشنگ مرادیکرمانی، نویسندهی طنزپرداز کودک و نوجوان از جمله نویسندگانی است که به این نوع ادبی توجه کرده است و میتوان طنز را یکی از عناصر برجسته و تأثیرگذار در آثار این نویسنده دانست. با توجه به اهمیت طنز در ادبیات و به ...
در ادبیات عرفانی زبان تمثیل یکی از محوریترین راهها برای بیان مقصود است و پرداختن به داستانها و روایات ملموس با زندگی اجتماعی انسانها، فهم زبان عرفانی را آسانتر میکند. سنایی را میتوان نخستین شاعری دانست که در قالب مثنوی، طنز را به خدمت عرفان گرفته و آموزههای عرفانی و اخلاقی را با چندین شگرد طنز درآمیخته است و در حکایات و جز آن به کار بسته است. بنابراین طنز صوفیانه سنایی، بیشتر جنبه تمثی...
با توجه به تأثیرپذیری طنز از موضوعات اجتماعی، سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و... می توان اذعان کرد که شیوه و سبک طنزپردازی نیز در دوره های مختلف متفاوت است. به خصوص در گذار از یک دوره تاریخی به دوره دیگر این تغییرات مشهودتر است. در این پژوهش، عبید زاکانی به عنوان طنزپرداز کهن و عمران صلاحی، جواد مجابی و ابوالقاسم حالت به عنوان نمایندگان طنز معاصر انتخاب شده اند. مطالعه در عناصر، ساختار و محتوای سازنده...
مطالعات گستردۀ انجام شده در سه دهة اخیر نشان می دهد که ساختار واژی ـ نحوی ساخت های سببی در زبان های مختلف منعکس کنندة ادراک انسان از چگونگی رابطة سبب و نتیجه در رویدادهای جهان خارج است. در این پژوهش، پس از پرداختن به مفاهیم اصلی، ارکان و انواع ساخت های سببی (واژگانی، صرفی و مرکب)، در چهارچوب یافته های کامری (1989)، دیکسون (2000)، و هایمن (1983)، (اصل تصویرگونگی فاصله)، با استناد به شواهد و داده...
تعاریف و تلقیهای مرسوم از طنز و مطایبه در ادبیات فارسی بر تقابلی بنیادین میان «سخن جد» و «سخن غیرجد» بنا شدهاند. این پیشفرض، پی آمدهایی را در حوزه طنز پژوهی به دنبال داشته است که از آن جمله به مواردی چون رجحان «سخن جد» بر «غیرجد» و همچنین تقلیل طنز و شوخ طبعی به پیامی اجتماعی، اخلاقی، دینی و ... میتوان اشاره کرد. مقاله حاضر با نشان دادن کاستیهای این شیوه نگاه، بهویژه در مورد طنزهای عرفان...
نمودار تعداد نتایج جستجو در هر سال
با کلیک روی نمودار نتایج را به سال انتشار فیلتر کنید