فی هذه المقالة قمنا بدراسة شخصیة الشریف الرضی الادبیة و خاصةً خصائص الغزل فی شعره. و نحن نعلم أن حجازیات الشریف تمثّلُ منهجَهُ الغزلی خیرَ تمثیلٍ، فعلیها تبلورت عبقریته الفذة. و هی تحوی جمیع میزاتِ غزله التی نراها فی قصیدته المیمیة و سائر قصائده. تغلّبت علی غزله النفحةُ الدینیة. غزله شدید الإلتئام إلی نفسه، صادر عن شعور حی، عمیق الإحساس علی مظاهر الطهر و العفة و الذکری، و فی شعره تتمثّل صور الوفاء و المحبّ...

لو ألقینا نظرةً علی الماضی البعید لوجدنا أن نزعة الاغتراب کانت مستشریة فی النفوس منذ القدم، وهی تُروی المغامراتِ الطریفةَ التی کانوا یقومون بها المهاجرون لکی یشفوا غلیلهم المتعطش إلی اقتحام المجهول. والمهاجرة أمرٌ طبیعیٌ بین البشر عرفتها أقدم الشعوب، وذلک یوم أراد الإنسان الانتقال من مقرٍّ إلی آخر سعیاً وراء المادّة والغذاء؛ علی سبیل المثال لقد اعتاد اللبنانیون علی المهاجرة ومغادرة البلاد؛ إذ لدیهم حبّ ال...

أنجبت لبنان فی مرحلة ما بین الحربین العالمیتین (1918-1945) نخبة من الشعراء البارزین، الذین حملوا لواء التجدید فی الشعر العربی الحدیث، وقد شکل هؤلاء حرکة شعریة عربیة فی لبنان، جعلت الأدب العربی یقف وجها لوجه أمام الآداب الأوربیة، ومهدت الطریق أمام الأدب العربی الحدیث لینهل من الآداب الأخری، وخصوصاً من المدرسة الرومنسیة الفرنسیة. لقد استفادت هذه الحرکة الشعریة الحدیثة من الأدب الأوربی وأدب المهج...

توطدت العلاقه بین الشعر والقصه منذ القدیم، بما لم تکن القصه رائجهً فی الأدب العربی قدیماً فنجد شعراء یحکون فی ثنایا أشعارهم حکایات وقصصاً. ومع رواج القصه والفنون السردیه أصبحت القصه الشعریه أهم أسالیب البیان الشعری فی الشعر الحدیث کما أصبحت وسیله ناجحه من وسائل القناع والتناص. والقصیده الحرّه بما تحتوی علی الروح الجماعیه وتتّسم بالبنیه الدرامیه علی عکس الشعر القدیم القائم علی الذات الفردیه؛ تقتضی هذ...

چکیده ندارد.

تموز اسطوره احیاء و تجدید حیات است و نزد شاعران معاصر عرب نماد بازگشت به گذشته شکوهمند پس از دوره واپس گرایی است.عده ای از شاعران معاصر عرب از دهه پنجاه به بهره گیری از منبع غنی اسطوره بویژه اسطوره تموز روی آوردند که به شاعران تموزی "الشعراء التموزیون" معروفند. از جمله بدر شاکر سیاب و خلیل حاوی و ادونیس به همراه جبرا ابراهیم جبرا و یوسف الخال ، که این دسته از شاعران برای تفسیر نماد تموز در شعر ...

یکی از رویکرد های مورد توجه در مطالعات مربوط به ادبیات در دهه های اخیر ،"رویکرد بینامتنی " است که بر این اصل اساسی استوار شده است که هیچ متنی بدون پیش متن نیست وبه عبارتی دیگر هیچ متنی بدون ارتباط با متنهای دیگر شکل نمیگیرد بلکه همواره با بهره گیری خودآگاه یا ناخودآگاه از متن های پیشین خلق می شود. در این پژوهش سعی بر آن است که پدیده ی بینا متنی با دو کارکرد دینی و تاریخی آن در متن صحیفه ی سجا...