نتایج جستجو برای: اسطورۀ خودمرکزی
تعداد نتایج: 144 فیلتر نتایج به سال:
"البرز" و "قاف" دو رشتهکوه اسطورهای در باور جمعی اقوام ایرانی و عربی است که در روایتهای اسطورهای به سه طریق بهکار رفتهاند: گاه مستقل از یکدیگر، گاه به صورت اینهمانی (یکسان پنداری) و در برخی موارد هم یکی را نتیجه دیگری پنداشتهاند. البرز اساطیری ریشه در ایران باستان دارد و با مسائل دینی زرتشتی درآمیختهاست و قاف، اسطورهای مربوط به دورۀ اسلامی است و صبغۀ عربی آن غالب است. با توجّه به ویژگی...
این مقاله میکوشد به یکی از مباحثِ چالشبرانگیز در معرفتشناسی یا علمشناسی، یعنی رابطۀ «علایق انسانی» با «معرفت» بهویژه «معرفت علمی» بپردازد و الگویی قابلدفاع از نسبتِ میان این دو مقوله ارائه دهد. در این راستا، نخست سه سنخ الگوی پیشنهادی دربارۀ این رابطه طرح و نقد میشوند: «رابطۀ استعلاییِ» علایق با معرفت (هابرماس)، «رابطۀ برسازندۀ» یکسویۀ علایق با معرفت علمی (برنامۀ قوی) و «رابطۀ برساختۀ دو...
در پی تشکیک و معارضۀ فخر رازی با موضوع اشارۀ رمزی ابنسینا به قصۀ رمزی-تمثیلی سلامان و ابسال در تنبیه اول از نمط نهم انتشارات و تنبیهات، خواجه نصیر در رد ادعای او به تأویل قول ابنسینا به روایتی از سلامان و ابسال پرداخت که آن را موافق قول ابنسینا یافته بود. جوزجانی نیز قصۀ سلامان و ابسال را در ردیف آثار ابنسینا آورده و ابنسینا هم در رسالۀ قضا و قدر به نام «ابسال» اشاره کرده است. با توجه به ا...
مسئلۀ انسجام در شاهنامۀ فردوسی، مسئلۀ اصلی این پژوهش است. در حقیقت، بهرهیابی فردوسی از شیوههای بیان اصیل متناسب با ژانر و درونمایۀ حماسه تا حدی است که گویی تقابل دوگانۀ شعرـ اسطورۀ ساختارگرایان را برهم زدهاست. این شیوه در یکی از نظریههای وحدتنگر فلسفۀ هنر مدرن، یعنی فلسفۀ هنر بندتو کروچه، در مؤلفههای بنیادینی همچون «اینهمانیِ شهودـ بیان»، «جداییناپذیری بیان عاری و آراسته» یا اص...
وجود اساطیر در شعر شاعران ایرانی، با توجه به تاریخ و فرهنگ کهن این سرزمین، تازگی ندارد. زبان نمادینِ شعر شاعران معاصر، کارایی اساطیر در غنیکردن این زبان، آشنایی شاعران با شعر و اساطیر ملل دیگر، و کارکردهای اجتماعی و سیاسی شعر سبب شد تا اساطیر بهوفور در اشعار شاعران معاصر بهکار رود. حمید مصدق نیز با توجه به شرایط روز جامعه و زبان نمادین سرودههایش هرچند رویکردی گسترده به اساطیر دارد، اما این ر...
منظومۀ آرش کمانگیر، یکی از شاهکارهای برجسته در حوزۀ منظومههای روایی است. سیاوش کسرایی با به کارگیری شگردهای زمان روایی، اسطورۀ آرش را در حوزۀ ادب معاصر تا ابد زنده نگه داشت. این جستار با بررسی تداوم زمان در این منظومه و انواع شگردهای روایی در بخش تداوم که دربرگیرندۀ حذف، درنگ، چکیده و صحنه میشود، بر اساس نظریۀ ژرار ژنت پرداخته و در نهایت از دادههای به دست آمده، نتیجهگیری شده است. در این منظ...
نوشتار پیش رو در صدد است تا با رویکردی تاریخی به تبیین فهم متفاوت نسبتهای مفهومی حاکم بر امر عمومی در اعصار مختلف همت گمارد. بدین آیین، با انتخاب دورۀ یونان باستان بهمثابۀ آغازگاه سنت اندیشۀ غربی و رمزگشایی از معنای اسطورهای حکمرانی در آن دیار، این مهم را محقق میگرداند. در ادامه با نگرشی تاریخی ـ تأویلی به بازخوانی اسطورۀ آتنا (خدای جنگاوری) و هفائیستوس (خدای صنعت) میپردازد و با بررسی ویژگ...
اسطوره از کهنترین و مهمترین ساختههای ذهن بشر است که بنا به اهمیت و تأثیر فوقالعادهاش، از دایرۀ ساخته بودن فراتر رفته و خود مبدل به سازندۀ زندگانی بشر شده است. اسطوره، روایتی نمادین از هستی است که به مسائل کلان و بنیادین از قبیل پیدایش جهان و اجزایش و سرانجامِ جهان میپردازد و به رغم نبود پشتوانۀ تاریخی و علمی، برای علاقهمندان حقیقتی قدسی، والا و قطعی است. یکی از مهمترین روایتهای اساطیری...
اسطورۀ صحرا در ادبیات تمام دورهها حضور دارد. ادبیات فرانسه نیز، در این مورد استثنا نیست. از این لحاظ، داستان کوتاه دژ لطفی، اثر نویسندۀ معاصر الجزایری سلیم بشی، بسیار جالب است. با بهرهبرداری از نماد غنی این اسطوره، او تجربۀ خاصی از سربازی در صحرا را حکایت میکند. با اتخاذ روش توصیفی-تحلیلی و با در نظر گرفتن مزایای رویکرد بینامتنیت ریفاتر، تحقیق حاضر به شیوۀ خوانش میپردازد تا بینامتن و دلالت ...
مرگ، ترس از مرگ، و جاودانگی از مفاهیم و موضوعاتی است که کودکان از سنی خاص با آن مواجه میشوند. از روشهای مهم برای آموزش مهارت مواجهه با این مفاهیم فلسفی بهرهگیری از آثار داستانی است و انتخاب متنهای داستانی برای این کار به شناخت، تفسیر، و تحلیل آثار نیاز دارد. در این نوشتار، داستانی واقعگرا از دختری دوازدهساله، که به علت سرطان در آستانۀ مرگ قرار دارد، انتخاب و بر پایۀ نظریۀ «الیزابت کوبلرر...
نمودار تعداد نتایج جستجو در هر سال
با کلیک روی نمودار نتایج را به سال انتشار فیلتر کنید