سیاست های توسعه طلبانۀ عثمانی در دورۀ سلطان مراد سوم، پای خانات کریمه را ـ با همۀ بُعد مسافت ـ به عنوان متحدان عثمانی، به تحولات تاریخ سیاسی ایران در دورۀ صفویه باز کرد. ضعف اقتدار مرکزی ایران در دورۀ حکومت سلطان محمد خدابنده موجب شد تا با مساعدت خانات کریمه، نتیجۀ نبردهای عثمانی و ایران بر سر شروان به نفع عثمانیان خاتمه یابد.خانات کریمه دو اسیر ارزشمند (برادران خان کریمه) به ایرانیان تسلیم کردن...

موضوع پایان نامه، بررسی تطبیقی تعامل حاکم و مردم از دیدگاه امام محمد غزالی و امام خمینی با فرضیه ای تحت عنوان زیر مورد آزمون قرار گرفته است: ؛در حالی که اندیشه سیاسی غزالی در پارادایم اندیشه سیاسی سنتی قابل تحلیل است، اما اندیشه امام خمینی از شاخصه های اندیشه سیاسی سنتی فراتر می رود.؛ برای آزمون دقیق مدعا، مفهوم کلیدی فرضیه، یعنی واژه سنتی مردم تعریف عملیاتی قرار گرفته است. شاخص های این متغیر ع...

با تشکیل نهاد خلافت به خصوص در دورۀ عباسی، ایرانیان نیز با هدف بازیابی قدرت و هویت سیاسی خویش، نهاد سلطنت را تاسیس و با خلفای عباسی به رقابت و گاه دشمنی پرداختند. در دوره خوارزمشاهیان، خلفا و سلاطین با بهره گیری از عوامل مختلف از جمله سیاست های مذهبی، در پی بسط و توسعه قدرت و قلمرو خود بودند. عراق عجم مهمترین منطقه محل نزاع این دو نهاد در این دوره، به آوردگاه خلفای عباسی و خوارزمشاهیان و متحدان...

در این پایان نامه، چگونگی تحول در ساختار سیاسی دوره ی صفویه، با تکیه بر مهاجرت و اسکان قزلباشان در ایران از شاه اسماعیل تا پایان سلطنت سلطان محمد خدابنده بررسی شده است. قزلباشان که از آناطولی وارد ایران شدند، از طریق مرید و مرادی و ارادتی که به مرشد کامل داشتند، توانستند در ساختار سیاسی ایران جایی پیدا کنند. آنان که ابتدا به مرشد کامل، اعتقاد خالصانه داشتند، به مرور زمان، به واسطه ی برخورد من...

پس از تأسیس حکومت ایلخانی درایران(654ﻫ.ق)، مسألۀ مناسبات با سایر اولوس‌های مغولی به یکی از مسائل مهم این حکومت تبدیل شد. از جمله مهم‌ترین این اولوس‌ها، اولوس جَغَتای در شمال‌شرقی ایران بود که حدود سه دهه پیش از تأسیس حکومت ایلخانی در ماوراءالنهر شکل گرفته بود. به همین دلیل جغتاییان نوعی حق تقدم در حاکمیت بر نواحی شرقی ایران ، که در آن زمان فتح شده بود، برای خود قائل بودند. در نتیجه، این دو حکومت ...

نیمه ی دوم قرن هشتم هجری در تاریخ ایران ویژگی خاصی دارد که می توان از آن به عنوان عصر حکومت های ملوک الطوایفی نام برد. در سال 736 هـ . ق سلطان ابوسعید، آخرین ایلخان قدرتمند مغول درگذشت. مرگ وی فرصتی به دست داد تا مدعیان جدید قدرت که اغلب از سرداران مغول و کارگزاران دولت ایلخانی بودند. در گوشه و کنار کشور اعلام استقلال کنند. به این ترتیب حکومت های متعددی در سراسر ایران تشکیل شد. از جمله آل چوپان...