محمدبن ابراهیم، مشهور به ملاصدرا از جملۀ دانشمندانی است که اسلوبی ساده و روان و در عین حال بلیغ و متعالی، محمل افکار بلند و عمیق وی گشته؛ کسی که عمق و گستردگی معنا و زیبایی و استواری اسلوب، در کنار اندیشۀ فلسفی و عرفانی فراخ و تابناکش، رمز و راز پایندگی و جاودانگی سخن او را باعث شده است. سبک نویسندگی ملاصدرا، به جهت برخورداری از ویژگی‌های نثر فنی، اسلوبی زیبا، رفیع و شکوهمند دارد. دقت در گزینش ...

سبک هندی متمایزترین سبک شعری کلاسیک فارسی است که با سبک­های قبل و بعد خود تمایزی آشکار دارد و اصول و موازین خاص خود را داراست؛ از جملۀ ­این عنصر تمایز­بخش بسامد فراوان تصاویر پارادوکسی در کنار صنایعی چون: حسامیزی، تجرید، اسلوب معادله و... است. توجه ویژۀ شاعران این سبک به پارادوکس و نقشی که این شگرد ادبی در ساختار شعر آن­ها دارد، سبب گردید تا نگارندگان این جستار، به بررسی دلایل افزونی بسامد پارد...

چکیده از همان سال های نخستین نزول قرآن، اندیشمندان بسیاری به کنکاش و بررسی ویژگی های خارق العاده این کتاب بزرگ پرداخته اند. یکی از مهمترین مباحث مربوط به این اثر گرانقدر، سبک و اسلوبی و شیوه بیانی است که در آن به کار گرفته شده است. قرآن کریم از حیث اسلوب بیانی دارای تنوع بسیاری است. اسلوب سخریه و تهکم دو نمونه از سبک هایی بیانی است که بیشتر برای پاسخ دادن به حملات دشمنان اسلام و دفاع از پیا...

شعر قدسی نمونه شاخص سبک هندی است که اغلب ویژگی­های سبک هندی را دارا     می­­باشد. اگرچه ویژگی­هایی مانند ترکیب­سازی، تصاویر پارادوکسی، حسّامیزی، وابسته­های عددی و... در شعرش بسامد بالایی ندارند، اما دو ویژگی اصلی مضمون سازی و اسلوب معادله که بنیان سبک هندی بر آن استواراست، در شعر او بسیار چشمگیر است و همین امر موجب شده است تا شعر او نمونه بارز این سبک باشد. شبکه تصویرها (موتیو) نیز به عنوان یکی ...

مکتب ادبـی فـرمالیسم روسـی (شکـل‌گـرایی یا صورت‌گـرایی) یکـی از مکاتب نقـد ادبـی مشهوری است که همواره طرف­داران آن به شکل یا فرم اثر ادبی اهمّیت ویژه­ای می‌دهند. منظور از فرم در اثر ادبی هر عنصری است که در ارتباط با دیگر عناصر، ساختاری منسجم و آراسته را به وجود می­آورد. اسلوب معادله یکی از زیورهای ادبی است که در فرم غزلیّات سبک هندی به ویژه کلیم کاشانی، خلاّق المعانی ثانی، به ­کار رفته ­است. اسلوب...

شعر فارسی در عهد صفوی با نام سبک هندی یا سبک اصفهانی شناخته می‌شود. شعری که در فاصله‌ی این صد و پنجاه سال در ایران و هند متداول بود با شعر فارسی دوره‌های قبل، چه از جهت فکر و چه از جهت زبان و شیوه‌ی بیان، تفاوت‌های آشکاری داشت. ویژگی‌های مهم شعر این دوره چنین­اند؛ فکری: حرمان، جستجوی معنی بیگانه، تناقض، انعکاس اندیشه‌های عرفانی، مخالف خوانی.  ادبی: اغراق، ابهام، حس­آمیزی، تشخیص، تکرار (تکرارِ مض...