خنده پدیده ای اجتماعی و همگانی است و در تئاتر‘ به گفتة مولیر‘ گریاندن آسانتر از خنداندن است . به همین خاطر نویسندگان‘ برای سرگرم کردن و خنداندن حضار‘ به شیوه های مختلفی متوسل می شوند. خواننده یا تماشاگر با تضادها خود می گیرد‘ خود را با شخصیت ها همسان می پندارد وکوشش می کند برای هر نکتة ناگفته یا بی معنا‘ مفهومی بیابد. در تئاتر معاصر سکوت جای کلام را می گیرد و پرگویی خلاء وجود را از نظرها پنهان ...

کمدی الهی دانته بزرگترین اثر ادبی اروپا در قرون وسطی(1300م/699ه.ق) و معراج نامه (شرحی که به صورت نثر درباره پدیده معراج پیامبر اکرم (ص) نوشته شده) به عنوان دو الگوی سفر معنوی و روحانی به عوالم پس از مرگ آدمی است،خلق این گونه آثار که برخاسته از باورهای قومی و دینی در دو فرهنگ غرب و شرق است،همواره الهام بخش هنرمندان(شاعران،نویسندگان،نقاشان و نگارگران) در دوره های مختلف بوده است.در غرب تصویرسازی ه...

مقالة تلاشی است برای توصیف اندیشه و تفکر استثنایی شاو در زمینة نمایشنامه و تلاش های وی برای زدودن گمان و پندار رمانتیک های دورة ویکتوریا. جهان بینی، ظرافت طبع و نگاه واقعگرایانة شاو، او را در ردیف نامداران ادبیات انگلستان، به ویژه در گونة نمایشنامه نویسی جای می دهد، وی گرچه جایگاه شایسته و شخصیت برجسته ای داشت، اما مواضع روشنفکرانه اش مانع ارتباط تنگاتنگ خوانندگانش با او بود. این مقاله با توضیح...

سنایی غزنوی-شاعر قرن ششم- در سیرالعباد الی المعاد و آلیگیری دانته- شاعر ایتالیایی قرن پانزدهم میلادی- در اثر مشهور خود کمدی الهی، با استفاده از تمثیل های گوناگون و تأثیرشان بر روح، به آیین آخرت شناسی تأکیدی بیشتر دارند و در حقیقت، این دو اثر، آرمان شهر یا مدینۀ فاضله ای هستند که انسان کامل را توصیف می کنند.از آنجا که اساس داستان هر دو اثر، ماجرای روح است که از نوعی پدیده شناسی روح در یک سفر طول...

امروزه مفهوم برون زبان گرایی روزبروز اهمیت بیشتری بین یادگیرندگان زبان پیدا می کند.توانایی ارائه نشانگرهای کلامی در ژانر های مختلف ممکن است به عنوان نشانگری از قابلیت برون گرایی باشد.نشانگرهای کلامی بصورت تصادفی به جمله ها الحاق نمی شوند بلکه تحت شرایط مکالمه ای مشخص بکار میروند. این شرایط مکالمه ای ممکن است یک ژانر خاصی تداعی کند که در نتیجه منجر به استفاده از نشانگرهای کلامی متفاوت میگردد.با ...

چکیده ندارد.

رساله حاضر درباره اثار و نمایشنامه های ((ذبیح اله بهروز)) است که از هفت فصل تشکیل شده و بیشتر حاوی آثار نمایشی و ادبی وی. با توجه به فرم و دورنمایه می باشد. در فصل اول، کمدی ایرانی و برخی از انواع آن مانند، معرکه، تقلید ((خندستانهای سنتی)) به اختصار و اجمال مرور شده است، چرا که اکثر نمایشهای سنتی ایران حتی نمایشهایی که به شیوه اروپایی نوشته شد ریشه در اینگونه نمایشها و یا سرگرمیها دارد و بدون ش...

چکیده هنر نمایشنامه برای اولین بار در یونان باستان با بنیه ای غنایی و در قالب تراژدی، شکل واقعی به خود گرفت؛ سپس کشورهای اروپایی از آن تقلید کرده و در بهترین وجه به تغییر و تحول آن پرداختند. در اواخر قرن هفدهم با حمله ناپلئون به مصر، جهان عرب نیز از این هنر بی نصیب نماند و هنرمندان و ادیبان بزرگی در این زمینه فعالیت کرده و استعدادهای خود را شکوفا نمودند. احمد شوقی یکی از بزرگ ترین شاعران مصری ...