تذکره نصرآبادى را محمّدطاهر نصرآبادى، ادیب و شاعر اصفهانى، در زمان شاه‏سلیمان صفوى تألیف کرده و در آن، گزارش احوال نزدیک به هزار شاعر عصر صفوى را درج و شعر آن‏ها را نقد کرده‏است. هرچند تذکره نصرآبادى، منبع مستقلّى است که اغلب بدون رونویسى از منابع و تذکره‏هاى دیگر فراهم آمده و حاوى اطّلاعات ارزنده‏اى هم هست، امّا شیوه تذکره‏نگارى مؤلّف در همه جا یک‏دست نیست و از آنجا که نویسنده خود تجربه پژوهشى و اد...

در سده‌هاى میانه اسلامى جشن‌هاى بسیارى به مناسبت‌هاى مختلف برگزار مى‌شد. امپراتورى عثمانى در برگزارى جشن‌ها در میان حکومت‌هاى اسلامى جایگاه ویژه‌اى داشته و تعدد و تنوع این جشن‌ها مایه ظهور گونه‌اى نوشتارها با عنوان سورنامه شده است. سورنامه‌ها علاوه بر وصف جشن‌ها، حاوى مینیاتورهایى  است که گزارش‌هاى مصورى از چگونگى برپایى جشن‌ها، حضور سلطان و نمایش‌ها عرضه مى‌کنند.  افزون بر ارزش هنرى سورنامه‌ها...

نورالدین محمد ظهورى ترشیزى در قریه جمند ترشیز از توابع خراسان در حدود سال 944 ق دیده به جهان گشود و پس از رشد و نمو و کسب فضائل و آموختن هنر شاعرى در ایام جوانى به دارالعباده یزد رفت و آنجا ندیم و همنشین وحشى بافقى گردید. بعد از مدتى راه شیراز را در پیش گرفت و در آن شهر نزد درویش حسین به کتابت مشغول گشت و سرانجام پس از هفت سال مصاحبت با درویش حسین در سال 988 ق به هند رحل عزیمت افکند، ابتدا در ا...

تجزیه و تحلیل عناصر داستان‏هاى قرآنى، این حقیقت را آشکار مى‏سازد که مؤلّفه "پیرنگ"، به عنوان سامان‏دهنده اصلى روایت، در تمام داستان‏هاى قرآنى نیز تقریبا در تمام داستان‏هاى قرآنى وجود دارد. در این جُستار تلاش شده تا از طریق مقایسه و تطبیق میان "پیرنگ"هاى مستقلّ داستان‏هاى قرآنى، تقسیم‏بندى ویژه‏اى به دست آید تا راه شناخت مفاهیم ادبى و هنرى قرآن را بیش از پیش هموار سازد. از این رو ابتدا به معرّفى اجم...

ضرب‏المثل، یکى از گونه‏هاى مهّم فرهنگ مردم (فولکلور) و ادبیّات شفاهى است. قوم بختیارى؛ با تاریخ، فرهنگ و ادبیات خویش، در عرصه‏هاى فرهنگى، سیاسى و اجتماعى براى ایران‏شناسان و شرق‏شناسان از جنبه‏هاى مختلف شناخته شده است. بسیارى از محققان و ایران‏شناسان نام‏دار، آثار معتبرى، را درباره بختیارى‏ها نوشته‏اند. با توجّه به اهمیّت گونه ادبى ضرب‏المثل در فرهنگ بختیارى‏ها، این نوشتار به این حوزه اختصاص دارد. ...

این نوشتار نگاهى نقادانه به ترجمه الهى قمشه اى از قرآن دارد. نویسنده نخست به شرح زندگى مترجم مى پردازد. سپس از انواع ترجمه، شرایط مترجم و تنگناهاى ترجمه سخن مى گوید. آنگاه مزایا و امتیازات ترجمه مرحوم الهى قمشه اى را بر مى شمارد. در ادامه از نقدهایى که بر این ترجمه شده است، یاد مى کند و در پایان به نقد و بررسى نارسایى هاى ترجمه پرداخته و با آوردن نمونه هاى متعدد اشکالات ادبى، ویرایشى، ابهام زدا...