ویلیام فاکنر و تونی موریسون از نویسندگان پر آوازه قرن بیستم هستند که موفق به دریافت جایزه نوبل ادبی شدند. تونی موریسون اولین زن سیاه پوستی است که این موفقیت بزرگ را کسب کرده است. اغلب نظریه پردازان و منتقدین ادبی، معتقدند موریسن درسایه ی فاکنر قرار دارد و تحت تأثیر او است. علت این مقایسه شباهتهای محتوایی و ساختاری آثار آنان باهم است؛ اما برخی این ادعا را نفی می کنند. به نظر می رسد برای رسیدن به...

خوشبختی دست دوم همیشه به عنوان شاهکار گابریل روا در نظر گرفته شده است. او محدودیتها را در هم شکست تا ادبیات شهرنشینی در ادبیات فرانسه زبان کانادا ظاهر شود. در این رمان? نویسنده فقری که در طول جنگ جهانی دوم0شهرک کبکی سنت هنری را در بر گرفته است را نشان می دهد. موضوع این تحقیق نمایان کردن مشخصه های رئالیستی این رمان به عنوان یک رمان رئالیست شهری در ادبیات کبک می باشد. یک نگاه اجمالی بر ادبیات و ...

در ایتالیای قرن بیستم نویسندگانی چون پرتزولینی، پاپینی و ورگا با توجه به اینکه به ساختاررمان کلاسیک قرن نوزدهم متصل بوده و در سبک نوشتاری از لئوپاردی و مانتزونی تقلید کرده اند، در نوسازی ادبیات قرن بیستم و به خصوص رمان نقش خاصی ایفا نکرده اند، لذا رمان در قرن بیستم می بایست با نیاز فرهنگی و اجتماعی انسان عصر جدید آشنا باشد و این همخوانی به نظر برخی منتقدین فقط از طریق حرکت به سمت رمان مدرن اروپ...

چکیده میخاییل میخاییلویچ باختین (1975-1895) یکی از منتقدان نامدار قرن بیستم است که ارزش بسیاری از آثار او تا پیش از مرگش بر جامعه روسیه آشکار نشد. باختین مسائل بوطیقای داستایفسکی و مسائل آثار داستایفسکی را با رویکردی نوین به آثار و اندیشه داستایفسکی به نگارش در آورده است. باختین در این دو اثر، رمان داستایفسکی را فضایی سرشار از گفتمان و کارناوالی پر از زهرخند می‌داند. فیودور میخایلوویچ داستایفسک...

چکیده ندارد.

واژهء سفر در ادبیات با exotism به معنی غیربومی همراه است. این کلمه پس از قرن نوزدهم در ادبیات فرانسه رواج پیدا کرد، آن هم به دلیل سفرهای متعدد نویسندگان به نقاط مختلف، از جمله به مشرق زمین. ره آورد این سفرها یک سلسله پندارها و عبارات قالبی بود که بعضی از آنها هنوز در ادبیات فرانسه به کار می رود. اینها از سویی ناشی از میل به غربی سازی شرق در نزد اروپاییان است و از سوی دیگر بیانگر نوعی بینامتنی. ...

در ادبیات(های)کشورهای جهان،گاهی،برخی از شخصیت‌های‌ بزرگ سیاسی،با اقدامات برجستهء منفی یا مثبت خود الهام بخش شعرا و نویسندگان بسیاری بوده‌اند.در ادبیات قرن نوزدهم فرانسه این نقش مهم را ناپلئون اول،امپراطور فرانسه از سال 1304 تا 1814،بازی کرده است.در این‌ نوشته سعی ما بر این است که جایگاه او را در آثار چند تن از نویسندگان و شعرای بزرگ قرن نوزدهم فرانسه نشان دهیم.

در ادبیات معاصر، از میان گونه های متنوع ادبی، خود سرگذشت نامه نویسی مجالی فراهم می آورد تا نویسنده از ورای خاطرات خود که با صمیمیتی خاص در هم آمیخته اند هویت وسیر تحول خویش را بازیابد و باز نماید. از این رو گرایش برای کشف فردیت و هویت خویش در میان آثار نویسندگان زن که اغلب حدیث نفس گونه و زندگینامه وار دارند، از جایگاه چشمگیری برخوردار است. همچنین، مطالعه حاضر به بررسی ابعاد گوناگون شکل گیری ه...