روایت شناسی به تحقیق و بررسی در زمینه‎ی تحلیل روایت و اشکال آن مانند انواع راوی، استنباط قواعد داخلی انواع ادبی و استخراج نظم حاکم بر آن ها و ساختارهایشان می پردازد. در این علم، برای تحلیل ادبیات داستانی رویکردهای زیادی وجود دارد که رویکرد سبک شناسی یا تحلیل گفته‎های روایی یکی از آن‎ها است. گفته های روایی ابزارِ بیان سخنان و اندیشه ها و بستر مناسبی برای پیشبرد حوادث داستان است که بخش گسترده‎ی هر...

چکیده: این رساله با روش هرمنوتیکی می کوشد سیر معنای آزادی در گفتار و نوشتار امام خمینی(ره) را در دوره های پیش و پس از انقلاب فهم کند. هرگونه تأویل و شناخت، لحظه ای از یک سنت است، سنتی که تأویل کننده و متن هر دو تابع آن هستند و درست به همین سبب هرگونه تأویل و شناخت، گفتگو یا مبادله ای است که در چارچوب این سنت شکل می گیرد، یعنی مکالمه ای میان گذشته و امروز است که فراتر از نیت مولف و مخاطب و اس...

هلیدی (1987 :173) بازنمایی استعاری را به مثابۀ گونه­های استعاری در نظر گرفته است که با نظریۀ تنوع (تنوع آوایی، واجی، واژگانی، صرفی و نحوی) از منظر لباو (1969) مرتبط هستند. بر اساس تعریف هلیدی، هر یک از گونه­ها برحسب بازنمایی متناوب یک عنصر در لایۀ بالاتر قابل توصیف است. گونه­های صرفی، واژی و نحوی بازنمایی متناوب معنای واحد در سطح واژگان- ­دستور هستند. در پژوهش حاضر صورت­های متجانس و استعاری در ...

چکیده مهم ترین کارکرد گفتار روی تصویر، کمک به عمل روایت است. اما این کمک به رو شهای بسیار متنوع و گسترده ای صورت می پذیرد. گفتار روی تصویر را می توان به مثابة ابزاری برای عمق بخشیدن به جنبه های روا نشناختی و روشنفکرانه روایت برشمرد. تماشاگر گاه افکار و احساسات کاراکترها را از طریق گفتار روی تصویر درک میک ند و به همذا تپنداری با آنها می پردازد. خطاب مستقیم م یتواند صمیمت خاصی را میان تماشاگ...

چکیده مهم ترین کارکرد گفتار روی تصویر، کمک به عمل روایت است. اما این کمک به رو شهای بسیار متنوع و گسترده ای صورت می پذیرد. گفتار روی تصویر را می توان به مثابة ابزاری برای عمق بخشیدن به جنبه های روا نشناختی و روشنفکرانه روایت برشمرد. تماشاگر گاه افکار و احساسات کاراکترها را از طریق گفتار روی تصویر درک میک‌ند و به همذا تپنداری با آنها می پردازد. خطاب مستقیم م یتواند صمیمت خاصی را میان تماشاگ...

این گفتار به بررسی بازنمایی جهان اسلام و خاصه ایران در رسانه‌های غربی می‌پردازد. مقاله می‌کوشد ریشه‌های این بازنمایی را در گفتمان شرق‌شناسانه بازجوید، گفتمانی که در آن غرب درباره شرق «دانش» تولید کرده و به واسطه آن استیلا و برتری خود بر «دیگرِ» خود را توجیه و ابقا کرده و مشروعیت بخشیده است. نویسندگان ابتدا به بحث پیرامون ماهیت و کارکرد بازنمایی پرداخته و سپس برخی وجوه و راهبردها در رویکرد رسانه‌...