ما اغلب خبرهایی دراین باره می شنویم که وب تاریک (شبکه دارک وب) با توطئه های تروریستی، معاملات مواد مخدر، خرید و فروش اسلحه، و پورنوگرافی کودکان مرتبط است؛ اما فراتر از این اخبار، درک و شناخت کامل ماهیت و عملکرد وب تاریک بسیار دشوار است.
فقط برای لحظه ای تمام اینترنت را به صورت یک جنگل تصور کنید - گستره وسیعی که تا چشم کار می کند سبز رنگ و زیبا است. و در این جنگل، جاده های خاکی و فرسوده برای رفتن از نقطه الف به نقطه ب وجود دارد. این مسیرها را موتورهای جستجوگر محبوبی همچون گوگل درنظر بگیرید که به شما به عنوان کاربر اجازه می دهد تا لزوماً تنه درختان را مشاهده کنید و به راه خود ادامه دهید. اما، دورتر از این جاده ها - و به دور از گوگل - درختان جنگل چشم انداز شما را پنهان می کنند.
خارج از این مسیر، یافتن هر چیزی تقریباً غیر ممکن است، مگر اینکه شما بدانید به دنبال چه چیزی هستید. این کار کمی شبیه جستجوی گنج است، چراکه تنها راه دستیابی به هر هدفی در این جنگل وسیع، آگاهی از مکان آن است. وب تاریک اینگونه عمل می کند و این نام اساساً به تمام مکان های پنهان در اینترنت اطلاق می شود.
دقیقاً مانند جنگل، وب تاریک به خوبی هرچیزی را اعم از هویت و اقدامات افراد پنهان می کند. همچنین، وب تاریک مانع از آن می شود که افراد از هویت شما، عملی که انجام می دهید و مکانی که در آن حضور دارید آگاه شوند. بنابراین تعجب آور نیست که وب تاریک اغلب برای فعالیت های غیرقانونی بکار گرفته می شود و کنترل و نظارت بر آن امری سخت و دشوار است.
استفاده از تاریکی
البته، این نکته جدیدی نیست - جنایتکاران همیشه راهی برای برقراری ارتباط با یکدیگر "دور از چشم دیگران" پیدا می کنند. گوشی های تلفن همراه از مدت ها قبل توسط باندهای جنایتکار برای سازماندهی اقداماتشان بکار گرفته شده است، و جامعه ما بواسطه قوانینی که پلیس را قادر می سازد تا تلفن ها را ردگیری و مجرمان را دستگیر کند در امنیت و آسایش است.
متاسفانه، نفوذ به وب تاریک به آسانی ردگیری ارتباطات تلفنی و یا شبکه تلفنی در مقیاس محلی نیست، چراکه وب تاریک کاملا متفاوت از سامانه تلفنی است که در آن وجود تبادلات ثابت تحت عملکرد مجموعه ای کوچک از شرکت ها، رهگیری تماس ها را آسان می سازد.
حتی اگر رهگیری وب تاریک امری سهل و آسان باشد، اجرای آن از نظر اخلاقی همچنان مورد تردید است. در انگلستان، پیش نویس لایحه نظارتی که منشور جاسوسی لقب گرفته است قدرت و حاکمیت مقررات قانونی برای سیستم های ارتباطات را تعیین می کند. در عین حال، موضوع این لایحه تحت تاثیر افشاگری های اسنودن قرار گرفته است که نشان می دهد جامعه از تجسس های گسترده و بی دلیل ناراضی است.
جامعه نظارت
چنین بی اعتمادی عمومی بسیاری از شرکت های فنآوری را در صحبت از دسترسی به ابزار کاربران، به عقب می راند. مایکروسافت از دولت آمریکا به خاطر جستجوی ایمیل کاربرانش شکایت کرد، اپل نیز علیه FBI که درخواست باز کردن قفل آیفون یک تروریست شناخته شده را داشت اقامه دعوی کرد.
با این وجود، برخی از شرکت هایحوزه ارتباطات داده های کاربران را برای فرآیندهای داخلی خاص خود بکار می گیرند. نمونه معروف، شامل فیس بوک است که اقدام به فعال کردن سیستم رمزگذاری در واتس آپ نمود؛ با این اقدام، حریم خصوصی پیام ها در برابر هکرها محافظت می شود، اما دیتا همچنان در خود برنامه بروی تلفن کاربران ذخیره می شود.
در حال حاضر، این نکته بدیهی و روشن است که ما هنوز راه طولانی برای دستیابی به یک توافق کلی در جامعه، دولت، قوانین و دادگاه ها در خصوص کاربرد متناسب مراقبت و نظارت در محیط های آنلاین و آفلاین پیش رو داریم. و تا آن زمان، ما باید این واقعیت را بپذیریم که آزادی یک فرد برای مقابله با وب تاریک، محیط امن و بهشتی را برای جنایت فرد دیگری مهیا می کند.