لاله معرفت
دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه خوارزمی
[ 1 ] - تقابلهای همجوار؛ عنصری بلاغی و معنیساز در مثنوی
«تقابلهای همجوار» (همنشینی دو رکن متقابل)، اصطلاحی است در پیوند با علم معانی نحو. این اصطلاح، هنرسازهای پنهان در مثنوی است که در این نوشتار براساس نظریة نظم (ساخت) و علم معانی نحو، ساختهای گوناگون و الگوهای متنوع آن تبیین و تحلیل شدهاست؛ ازجملة این الگوهای تقابلی عبارتاند از: تقابلهای همجوار در یک جمله با هویّت دستوری یکسان (تقابلهای معطوف، تقابلهای همجوار مضاف و مضافٌإلیهی و موصوف و ...
نویسندگان همکار