کیفیت زندگی افراد دارای بدشکلی سوختگی همچون زندگی در خفقان- یک مطالعه کیفی

مقدمه: امروزه با بهبود مراقبت از بیماران سوخته، مرگ و میر این افراد کاهش یافته است؛ با افزایش بقای این بیماران، تعداد بازماندگان دارای عارضه افزایش می‌یابد که بدشکلی یکی از این عوارض است. از این رو اخیراً مسایل روانی- اجتماعی و نوتوانی بیماران سوخته مورد توجه زیادی قرار گرفته است. در راستای مسایل مطرح شده، مطالعه‌ای کیفی به منظور تبیین کیفیت زندگی با بدشکلی سوختگی پس از ترخیص از بیمارستان جهت طراحی برنامه‌های حمایتی مبتنی بر شواهد انجام شد. روش: این مقاله بخشی از اطلاعات یک مطالعه کیفی بزرگتر را گزارش می‌کند. نمونه‌گیری به صورت مبتنی بر هدف آغاز و به صورت نظری ادامه یافت. ابزار اصلی جمع‌آوری داده مصاحبه بود. در مجموع با 22 مشارکت‌کننده 34 مصاحبه عمیق انفرادی صورت گرفت. مصاحبه‌ها با روش تحلیل محتوای کیفی و به صورت مقایسه‌ای مداوم تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: پس از تجزیه و تحلیل اطلاعات، برای کیفیت زندگی با بدشکلی سوختگی؛ مقوله «زندگی در خفقان» با سه طبقه محوری «تباهی زندگی»، «به ستوه آمدن» و «بردگی بدشکلی» پدیدار گشت. علی‌رغم این که شدت خفقان برای افراد مختلف، متفاوت بود ولی برای کلیه مشارکت‌کنندگان وجود داشت. نتیجه‌گیری: بنا بر شواهد کیفیت زندگی در سایه بدشکلی حتی در افرادی که سال‌ها از سوختگی آنان می‌گذرد به گونه‌ای نامناسب است که به مثابه زندگی در خفقان است. از این رو طراحی برنامه‌های حمایتی مناسب جهت ارتقای کیفیت زندگی این افراد ضروری به نظر می‌رسد.