کمی سازی توزیع و روند تغییرات آشیان اکولوژیک خرس قهوه‌ای (1758 Ursus arctos Linnaeus) در استان ایلام

آشیان اکولوژیک محدوده‌ای از یک یا چند عامل محیطی است که رشد، تکثیر و بقای یک موجود زنده در آن امکان‌پذیر است. در این مطالعه به‌ منظور مدل‌ سازی پراکنش و کمی ­سازی آشیان اکولوژیک خرس در استان ایلام از روش آنتروپی بیشینه (MaxEnt) استفاده شد. برای انتخاب نقاط پس‌ زمینه از بایاس شبکه به ­روش تابع چگالی کرنل استفاده شد. 70 درصد نقاط برای آموزش و 30 درصد نیز برای آزمون مورد استفاده قرار گرفتند. نتایج نشان داد مدل در اجرای خود موفق بوده (0/97=AUC) و در تمام حد آستانه‌ها با مدل تصادفی تفاوت معنی­ داری دارد (0/05>P). به‌ منظور تعیین روند تغییرات آشیان اکولوژیک گونه در محدوده پراکنش حد آستانه 50 درصدی (0/5) بر روی نقشه مطلوبیت زیستگاه اعمال شد و از خروجی این نقشه برای تعیین محدوده شبکه‌ بندی استفاده شد. انتخاب شبکه با توجه به گستره خانگی انجام گرفت. به ­ازای هر شبکه نقشه مطلوبیت برش خورد و برای تعیین پهنای آشیان اکولوژیک وارد نرم‌ افزار ENMtools شد. از آزمون ناپارامتری من-کندال برای تعیین روند تغییرات پهنای آشیان اکولوژیک استفاده شد. نتایج نشان داد که متغیرهای ارتفاع، تراکم پوشش گیاهی و فاصله از جنگل‌ های نیمه ­متراکم بیش ­ترین تأثیر را در پراکنش گونه داشته است و خرس در منطقه مانشت و قلارنگ بیش ­ترین پهنای آشیان اکولوژیک دارد. روند تغییرات آشیان اکولوژیک نشان داد که پهنای آشیان اکولوژیک گونه ازشمال­ غرب استان به سمت جنوب­ شرق، به‌ صورت معنی ­داری دارای روند کاهشی است.