کمالگرایی و خودکارآمدی در پرستاران مراکز آموزشی درمانی شهر رشت

  مقدمه: پرستاری نیازمند دقت زیادی است و سر و کار داشتن با بیمار، فشار کاری و مسئولیت سنگینی را بر دوش پرستاران می­گذارد. کمالگرایی و خودکار آمدی متغیرهایی هستند که با تاثیرات دو جانبه بر روی هم می­توانند بر سلامت روان و کیفیت ارائه­ی خدمات این قشر زحمت­کش اثر گذار باشند. این مطالعه با هدف بررسی رابطه­ی کمالگرایی و خودکار آمدی، در پرستاران شهر رشت انجام شد.   روش­ها : این پژوهش به روش توصیفی - همبستگی بر روی 344 نفر از پرستاران شاغل در مراکز آموزشی درمانی شهر رشت که در سال 1388 با روش نمونه­گیری تصادفی انتخاب شده بودند، اجرا شد. اطلاعات مورد نیاز پژوهش با استفاده از پرسشنامه کمال گرایی چند بعدی فراست و پرسشنامه خودکار آمدی اسکوارتز و جروسالم جمع­آوری گردید. داده­های بدست آمده نیز با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون چندگانه و مانوا، با استفاده از نرم­افزار آماری spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.   یافته­ها : خودکار آمدی رابطه­ی منفی­ای با بعد انتظارات والدینی و رابطه­ی مثبتی با معیارهای شخصی و سازماندهی پرستاران داشت و از میان ابعاد کمال گرایی، تنها بعد سازماندهی، توانایی پیش­بینی متغیر خودکارآمدی در پرستاران را داشت.   نتیجه­گیری: با توجه به آسیب پذیری پرستاران در زمینه­ی خودکار آمدی به دلیل شرایط خاص این حرفه، تحقیق حاضر نشان داد که با تقویت ابعاد مثبت کمال گرایی چون سازماندهی و معیارهای شخصی می­توان خودکار آمدی را در این گروه افزایش داده و در راستای بهبود شرایط شغلی این قشر زحمت کش گام برداشت.