کاوش اضطراری محوطۀ گندمزار شرقی در حوضۀ آبگیر سد سیمره

محوطۀ گندمزار در حوضۀ آبگیر سد سیمره در حاشیۀ دریاچۀ سیمره در استان ایلام واقع شده است. این محوطۀ عظیم در جریان برنامۀ بررسی و شناسایی باستان شناسی سال 1386 شناسایی شد1393 به طور متناوب کاوش اضطراری شد. یکی - و بخش های کوچکی از آن در سال های 1389 93 تحت عنوان /1/ 220 مورخ 27 / از این بخش ها با نام محوطۀ گندمزار شرقی با مجوز شمارۀ 66 در فرودین ماه 1393 کاوش شد. » محوطۀ گندمزار شرقی -E1.Gan.93.5S« در سطح این محوطه که به صورت پشته ای مشرف بر رودخانۀ سیمره )در حال حاضر دریاچه( بود، دیوار های سنگ چین پراکند ه ای دیده می شد. در نتیجۀ کاوش در بلندترین محل محوطه، بنایی با دیواره های سن گچین به ابعاد تقریبی 550 متر مربع شناسایی شد. این اتراق گاه در واقع متشکل از 6 فضای معماری ساخته شده از قطعات سنگ است که از پی و دیوار های کم ارتفاع سن گچینی که دارای سقف و پوششی از چادر، چوب و بافته های گیاهی بوده، تشکیل شده است. به نظر می رسد با توجه به آثار سطحی و بقایای دیوار های شناسایی شده در اطراف این بنا، این سازه در جهات جنوبِ شرق، جنوب، و غرب گسترده بوده است که به علت پایان فصل نخست کاوش و سپس بالا آمدن آب دریاچه، امکان شناسایی آن میسر نشد. در پیرامون این پشته و جایی که بقایای سازه های سنگ چین در محوطه ای در ابعاد چهار هکتار پراکنده اند، بقایای دیوار سنگ چین مدوری شناسایی شد که به نظر می رسد در زمان سکونت در محوطۀ گندمزار شرقی، به مثابه حصار عمل م یکرده است. بخش هایی از این حصار در جریان کاوش، شناسایی و مستندنگاری شد اما با بالا آمدن آب دریاچه پیش از شناسایی حدود کلی آن غرقاب شد. از آثار شناسایی شده در داخل اتراق گاه فصلی گندمزار شرقی می توان به وجود یک اجاق، کف سنگ چین، یک تدفین کودک و مجموعه دست ابزار و اشیای سنگی همچون هاون، کوبه و قطعات سفال و ظروف شکسته در کف قسمت های مختلف آن اشاره کرد. در رابطه با قدمت تقریبی محوطه استقراری و حصار سنگی شناسایی شده به نظر می رسد با توجه به نمونۀ الف( که از کف فضا های IV 2 و شوش III( سفال های نخودی منقوش به دست آمدۀ مشابه با گودین معماری مذکور به دست آمده مجموعۀ بنا های گندمزار شرقی شواهدی از استقرار از دورۀ مفرغ را در خود محفوظ نگه داشته است.