کاربست آموزش‌ در دانشگاه فردوسی مشهد‌: شناسایی عوامل مربوط به ویژگی‌های فراگیر و فرایند آموزش

هدف مقاله حاضر شناسایی عواملی است که ذیل دو دسته «ویژگی­های فراگیر» و «فرایند آموزش» بر کاربست آموزش‌ها در سازمان اثر می­گذارند. یافته­های این مقاله با استفاده از پژوهشی به­دست آمد که با رویکرد کیفی و با روش مطالعه موردی انجام شد. میدان پژوهش دانشگاه فردوسی مشهد در سال 1393 بود. برای جمع‌آوری داده­ها، 34 نفر شامل 13 مدیر، 12 عضو هیئت علمی و 9 نفر از کارکنان به­عنوان نمونه در نظر گرفته شدند. ابزار پژوهش مصاحبه نیمه ساختار یافته بود. یافته­ها نشان داد که عوامل مؤثر بر کاربست آموزش‌ها در سازمان، شامل 8 عامل مربوط به ویژگی­های فراگیر قابلیت­های فردی، پیوستگی دانش، پیش­زمینه­های عملی، اهرم­های عملکردی، نظام دانشی شغل، محرک­های رفتاری، توانمندی ادراک­شده و احساس نیاز و 7 عامل مربوط به فرایند آموزش­ نیازسنجی آموزشی، مواد و منابع آموزش، نقش آموزشگر، برون‌داد موردنظر آموزش، رویکرد و خط­مشی آموزش، زمان کلاس­ها، پیوستگی تجارب یادگیری هستند. توجه به این عوامل می­تواند سازمان‌ها را در تحقق هدف «کاربست آموزش» یا «انتقال آموخته­ها به میدان عمل» که دغدغه همیشگی مدیران و یک شاخص اصلی برای سنجش اثربخشی آموزش است یاری نماید