کاربرد انواع روش¬های درون¬یابی به منظور پایش و تحلیل فضایی خشکسالی مورد: استان خراسان رضوی

خشکسالی یکی از پیچیده­ترین بلایای طبیعی است. این پدیده دارای ویژگی­های متفاوتی است که توسط شاخص­های متفاوتی محاسبه می­گردد. از آنجایی که این شاخص­ها متکی به متغیّرهای اقلیمی و ایستگاه­های هواشناسی می­باشند بنابراین قابلیت ثبت آنها در تمامی مکان­ها به شکل پیوسته نیست. بر این اساس جهت تخمین مقدار متغیّرهای هواشناسی در مکان­های نمونه­برداری نشده و تهیه نقشه­های پیوسته از روش­های درون­یابی فضایی استفاده می­شود. در این پژوهش ابتدا با استفاده از شاخص استاندارد بارش (SPI) شدت خشکسالی محاسبه گشته سپس به منظور ارزیابی روش­های مختلف درون­یابی چندین روش درون­یابی فضایی از قبیل کریجینگ عمومی، کوکریجینگ، فاصله معکوس وزن­دار (IDW)، چند جمله­ای محلی، اسپیلاین کاملاً منظم، اسپیلاین با کشش و اسپیلاین صفحه نازک به کار برده شد و به منظور مقایسه روش­های درون­یابی از روش ارزیابی متقاطع و همچنین محاسبه معیارهای خطا­گیریRMSE, MBA, MSE و شاخص %G استفاده گردید. نتایج به دست آمده نشان داد که بهترین روش برای درون­یابی شدت خشکسالی شاخص SPI، روش کریجینگ عمومی می‌باشد چرا که در اکثر ماه­ها دارای کمترین خطا بوده و همچنین در 9 ماه از سال مقدار %G در آن مثبت محاسبه شده است. در واقع این روش دارای کمترین انحراف می­باشد. بیشترین خطا مربوط به روش درون­یابی روش اسپیلاین صفحه نازک است در واقع هر سه معیار ارزیابی، مقادیر بالای خطا را نسبت به دیگر روش­­ها نمایش می­دهد.