چالش های کنفرانس های کلاسی دانشجویان: یک مطالعه کاربردی

مقدمه: هدف مطالعه حاضر بررسی اهمیت هر یک از چالش های احتمالی کنفرانس های کلاسی دانشجویان از دیدگاه خود آنها در حیطه های مرتبط با اساتید و دانشجویان پس از اجرای این روش یاددهی-یادگیری توسط دانشجویان در طول ترم یک تحصیلی می باشد. روش کار: این مطالعه از نوع شبه تجربی به روش تک گروهی فقط با پس آزمون بر روی 35 نفر دانشجوی هوشبری پیوسته ترم پنجم و هوشبری ناپیوسته ترم دوم انجام شد که درس پاتوفیزیولوژی را در یک کلاس به صورت مشترک با استفاده از دو روش سخنرانی اساتید و روش ارائه کنفرانس توسط خود، در طول یک ترم تحصیلی گذراندند. روش جمع آوری اطلاعات به صورت خود گزارش دهی و ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه محقق ساخته ای بود که روایی و پایایی آن تایید گردید(85/0=α). یافته ها: نتایج نشان داد که در حیطه چالش های مرتبط با دانشجویان در مقیاس با اهمیت زیاد و خیلی زیاد، بیشترین فراوانی به ترتیب مربوط به چالش های "عدم فهم کافی مطالب و محتوای تدوین شده برای ارائه کنفرانس" (2/57 ٪) و "عدم توجه کافی دانشجویان به مطالب ارائه شده توسط همکلاسی ها" (1/57 ٪)، در حیطهچالش های مرتبط با اساتید نیز از دیدگاه دانشجویان،در مقیاس با اهمیت زیاد و خیلی زیاد بالاترین فراوانی،مربوط به چالش های "مشخص نبودن معیارهای ارزشیابی کنفرانس"(2/57٪) و فقدان جلسات مشورتی با اساتید قبل از ارائه کنفرانس ها" (40 ٪) بود. نتیجه گیری: توجه به عواملی نظیر موضوع کنفرانس، آمادگی شناختی و عاطفی دانشجویان،فراهم آوردن بستر مناسب جهت بحث، پرسش و پاسخ و مشارکت فعال دانشجویان هنگام ارائه کنفرانس های کلاسی ومشخص نمودن و معرفی صریح معیارهای ارزشیابی به دانشجویان درگیر در این روش یاددهی - یادگیری، از جمله راهکارهایی هستند که می تواند آموزش به روش ارائه کنفرانس را اثربخش تر و کارآمدتر نماید.