پیشگیری از جرم از طریق توسعه اجتماعی

در نتیجه عدم موفقیت نظام کیفری سنتی(مبتنی بر سزادهی و بازپروری)در مهار نرخ‌ فزاینده بزهکاری،ضرورت اتخاذ راهبردهای پیشگیرانه بیش از پیش مورد توجه قرار گرفت.از میان انواع رویکردهای جاری،پیشگیری از جرم از طریق توسعه اجتماعی‌ جایگاه خاصی در میان پژوهش‌های جرم شناختی و سیاستگزاری‌های جنایی یافته‌ است.ضرورت بررسی شرایط اجتماعی جرم‌زا و تشریک مساعی جامعه و ارکان مختلف‌ آن از قبیل خانواده،نهادهای آموزشی،بهداشتی و خدماتی در پیشگیری از جرم،هرگز تا به این حد مورد توجه قرار نگرفته بود.درست به همین دلیل است که در این‌رویکرد تاکید می‌گردد که قوت و ضعف هرکدام از نهادهای مذکور،نقش مؤثری در افزایش یا کاهش نرخ بزهکاری آینده در اجتماع خواهد داشت.در این مقاله ضمن مطالعه برخی‌ ابتکارهای پیشگیری از جرم از طریق توسعه اجتماعی در کانادا،به تلاش‌ها و تجارب‌ برخی دیگر از کشورها و نهادهای بین‌المللی در این زمینه نیز اشاره شده است.مطالعه و آشنایی با این اقدامات و مشکلات رودرروی آنها برای سیاستگزاری جنایی در ایران که‌ اکنون در آستانه درک شکست نظام کیفری سنتی و ضرورت توجه بیشتر به پیشگیری از جرم است،خالی از فایده نخواهد بود.