پلیمرهای زیست‌تخریب‌پذیر در صنعت بسته‌بندی مواد غذایی: کاربردها، محدودیت‌ها و راه‌حل‌های رفع آن‌ها

امروزه در بسته‌بندی مواد غذایی از مواد پلاستیکی، نفتی، شیشه، فلزات و کاغذ استفاده می‌شود. کاربرد این مواد در بسته‌بندی معایب متعددی را به‌دنبال دارد که از جمله آن‌ها می‌توان به مهاجرت ترکیبات استفاده شده در فرمول‌بندی بسته‌بندی به ماده غذایی، ایجاد آلودگی‌های زیست‌محیطی و مشکلات بازیافت آن‌ها اشاره کرد. زباله‌های پلاستیکی به‌جا مانده از بسته‌بندی محصولات غذایی همواره به‌عنوان معضل بزرگی برای محیط زیست مطرح هستند. ازاین‌رو، پژوهش‌های جدید به یافتن جایگزین‌های مناسب برای بسته‌بندی‌های متداول معطوف شده است. زیست‌پلیمرهای زیست‌تخریب‌پذیر و سازگار با محیط زیست به‌عنوان راه‌حل مناسب برای این موضوع پیشنهاد می‌شوند. اما، استفاده از زیست‌پلیمرها در بسته‌بندی محصولات غذایی در برابر محدودیت‌های متعددی قرار دارد. شکنندگی، سفتی، ناپایداری گرمایی و نفوذپذیری زیاد نسبت به گازها و بخارآب در زمره عوامل اصلی محدودیت استفاده از زیست‌پلیمرها در صنعت بسته‌بندی هستند. بر این اساس، به پژوهش‌های گسترده‌ای با هدف بهبود بیشتر کارایی زیست‌پلیمرها نیاز است. از روش‌های اخیر در این راستا می‌توان به پوشش‌دهی، مخلوط‌سازی و اصلاح فیزیکی-شیمیایی اشاره کرد. در این مقاله به  انواع زیست‌پلیمرهای استفاده شده در صنعت بسته‌بندی مواد غذایی، ویژگی‌ها، محدودیت‌ها و روش‌های بهبود آن‌ها پرداخته شده است.