پلاسمای غیر حرارتی به​عنوان یک رویکرد درمانی جدید در ترمیم زخم

مقدمه: افراد زیادی در سراسر جهان از زخم​های مزمن رنج می​برند که از​جمله علل اصلی ایجاد آن​ها می​توان به دیابت، چاقی، زخم​های وریدی و آسیب​های نخاعی اشاره داشت. زخم فشاری یکی از مشکلات رایج بیماران با صدمات نخاعی، افراد مسن و بیماران بستری در بخش مراقبت​های ویژه به​شمار می​رود. در این مطالعه اثر​های پلاسمای سرد بر فرآیند ترمیم زخم فشاری مورد بررسی قرار گرفته است. روش بررسی: در این مطالعه به​منظور تولید پلاسمای غیرحرارتی گاز هلیوم تحت اعمال یک ولتاژ بالا (kv 5) و فرکانس (kHz 25) قرار داده شد و سپس توان و دمای بهینه از طریق مشخصه​یابی پلاسما تعیین گردید. برای ایجاد زخم فشاری، پوست حیوان به​مدت 8 ساعت بین دو مگنت با قطر 10و ضخامت 5 میلی‌متر قرار گرفت. زخم​ها به​صورت تصادفی در دو گروه کنترل و درمان با پلاسما مورد مطالعه قرار گرفتند. در گروه درمان با پلاسما، زخم​ها به​مدت 5 روز، روزانه 3 بار و هر​بار به​مدت 60 ثانیه تحت تابش پلاسما قرار گرفتند. در روزهای 7 و 21 پس از ایجاد زخم، از زخم​ها نمونه​برداری و آزمون‌ بیومکانیکی از نوع کشش​پذیری روی آن​ها انجام شد. فرآیند بهبود زخم نیز با اندازه​گیری مساحت سطح زخم در روزهای مختلف دورۀ درمان مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته‌ها: بررسی تغییرات سطح زخم نشان داد که پلاسما به​صورت معنی​دار منجر به تسریع بسته شدن سطح زخم می​شود. علاوه​براین شواهد مطالعات بیومکانیکی در مقایسه با گروه کنترل، بیانگر تأثیر پلاسما در افزایش قدرت مکانیکی و مقاومت بافت ترمیم​یافته در برابر پارگی می​باشد. نتیجه‌گیری: نتایج مطالعۀ حاضر در توافق با تحقیقات پیشین نشان داد که پلاسمای سرد با افزایش میزان انقباض زخم و قدرت مکانیکی بافت در تسریع فرآیند بهبود زخم اثر​های مثبتی خواهد داشت.