پاسخ ریشه‌زائی و برخی صفات بیوشیمیایی قلمه زیتون (Olea europaea L.) رقم کنسروالیا به اسید ایندول بوتیریک و پوترسین

به منظور بررسی اثر غلظت‌های مختلف اسید ایندول بوتیریک (0، 2000 و 4000 قسمت در میلیون) و پوترسین (0، 100 و 200 قسمت در میلیون) بر برخی از صفات رویشی و بیوشیمیایی قلمه سخت ریشه‌زای زیتون رقم کنسروالیا آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. تجزیه واریانس داده‌ها نشان داد که اثر متقابل اسید ایندول بوتیریک × پوترسین بر درصد ریشه‌زایی، درصد کالوس‌زایی، تعداد ریشه، وزن ریشه، تعداد شاخه و وزن شاخه و همچنین بر میزان کربوهیدرات، میزان نیتروژن، نسبت کربن : نیتروژن (C:N)، آنزیم پراکسیداز و پلی‌فنل اکسیداز موثر بود. قلمه‌های تیمار شده با غلظت 4000 قسمت در میلیون اسید ایندول بوتیریک بیشترین میزان آنزیم پراکسیداز (114/0 میکرومول بر دقیقه بر گرم وزن تر)، پلی‌فنل اکسیداز (140/0 میکرومول بر دقیقه بر گرم وزن تر) و همچنین بالاترین درصد ریشه‌زایی را (100%) داشتند. در حالی که قلمه‌های تیمار شده با غلظت 4000 قسمت در میلیون اسید ایندول بوتیریک + 100 قسمت در میلیون پوترسین 80 درصد ریشه‌زایی داشت. با توجه نتایج این پژوهش، برای افزایش ریشه‌دهی در قلمه سخت ریشه‌زای زیتون رقم کنسروالیای می‌توان از غلظت 4000 قسمت در میلیون اسید ایندول بوتیریک یا از کاربرد توام 4000 قسمت در میلیون اسید ایندول بوتیریک به همراه پوترسین 100 قسمت در میلیون استفاده کرد.