پاسخ برخی از ژنوتیب‌های انتخابی انار (Punica granatum) به شوری آب آبیاری

به‌منظور ارزیابی اثر تنش شوری بر برخی از ویژگی‌های رشدی ژنوتیپ‌های انتخاب شده انار از مناطقی با آب و خاک شور، آزمایشی به صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملأ تصادفی با دو عامل ژنوتیپ در 4 سطح (’وحشی بابلسر‘، ’نرک لاسجرد سمنان‘، ’چاه افضل‘ و ’وشیک ترش سروان‘) و شوری آب آبیاری در پنج سطح (1، 3، 5، 7 و 9 دسی‌زیمنس‌برمتر)، انجام شد. نتایج نشان داد که نوع ژنوتیپ و سطح شوری بر تغییرات صفات مورفولوژیک، فیزیولوژیک و غلظت عناصر غذایی موثر است. در تمامی ژنوتیپ‌های مطالعه شده با افزایش سطح شوری، شاخص‌های رشد شامل ارتفاع شاخه، قطر شاخه، تعداد برگ کل، درصد برگ‌های سبز، وزن تر و خشک اندام هوایی، محتوی رطوبت نسبی، شاخص کلروفیل، کلروفیل a، b و کل، کاهش و درصد برگ‌های نکروزه، درصد برگ‌های ریزش یافته، نسبت وزن تر ریشه به وزن تر اندام هوایی، درصد نشت یونی، درصد سدیم، درصد کلر، نسبت سدیم به پتاسیم برگ‌ها، افزایش یافتند ولی میزان کاهش و افزایش در صفات اندازه‌گیری شده در بین ژنوتیپ‌های مطالعه شده با یکدیگر اختلاف معنی‌داری داشتند. در این تحقیق در مجموع، ژنوتیپ‌های ’چاه افضل‘ و ’وشیک ترش سراوان‘ به‌ترتیب به عنوان متحمل‌ترین و حساس‌ترین ژنوتیپ‌ها به شوری انتخاب شدند. ژنوتیپ چاه افضل توانست از طریق حفظ خصوصیات رشدی خود و افزایش جذب پتاسیم در مقابل سدیم، به خوبی شوری تا 7 دسی‌زیمنس‌برمتر را تحمل نماید.