ویژگی‌های زبانی و محتوایی دوبیتی‌های عامیانة تالشی جنوبی

دوبیتی،­ شعر عامیانة چهارمصرعی، متداول­ترین قالب شعری ایرانیان است و آن را بازماندة شعر هجایی دورة ساسانی می­دانند. دوبیتی از دیرباز با موسیقی همراه بوده‌است و این نیز از قدمت آن حکایت دارد. به دوبیتی فهلویات نیز گفته­اند. دوبیتی زبانی عامه‌فهم، وزنی ساده و ساختاری روان دارد و با احساس، اندیشه و زندگی اقوام گره خورده­است. از این‌رو، با بررسی دوبیتی­های هر قومی می­توان به فضای فکری، روحی، واژگانی و زبانی آن قوم پی برد. در این مقاله، بیست‌وچهار دوبیتی از مجموعة چهارصد دوبیتیِ جمع‌آوری‌شدة بخشی از قوم تالش را از نظر زیبا­شناختی، زبانی و محتوایی بررسی می‌کنیم. این دوبیتی­ها نمایندة تمامیِ دوبیتی­های جمع‌آوری‌شده­اند. اغلب دوبیتی­ها دست­مایة موسیقی و آواز بوده­اند، از نظر زبانی متحول شده­اند، و واژه­ها و ترکیب­های قدیمی کمتر در آنها دیده می­شود.