وضعیت ارتباط پرستار- بیمار در بخش‌های بالینی بیمارستان هاجر شهرکرد در سال 1389

زمینه و هدف: پرستاری حرفه‌ای است که ایفای نقش در آن از طریق ارتباط شکل می‌گیرد به این معنی که اجرای صحیح مداخلات پرستاری مستلزم برقراری ارتباط مناسب میان پرستار و بیمار است. این مطالعه با هدف تعیین وضعیت عملکرد ارتباط پرستار- بیمار در بخش‌های بالینی بیمارستان هاجر شهرکرد انجام شد. روش بررسی: این مطالعه توصیفی مقطعی با شرکت 279 بیمار و 264 پرستار انجام شد که به صورت در دسترس از بین بیماران بستری و پرستاران شاغل در بخش ‌های مختلف بستری بیمارستان هاجر شهرکرد انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه ارتباط پرستار با بیمار جمع‌آوری گردید. یافته ها: میانگین نمره کلی ارتباط پرستار با بیمار از نظر پرستاران 8/6±65/56 و از نظر بیماران 43/11±4/49 بود. از نظر بیماران بخش‌های مختلف، نمرات ارتباط تفاوت معنی‌داری نداشت (05/0p>) و تنها نمرات بیماران در بخش عفونی بهتر از بخش‌های داخلی زنان و داخلی مردان بودند (001/0p≤). بیماران امتیاز کمتری نسبت به پرستاران در مورد رعایت اصول ارتبـاط دادند که این اختلاف از نظر آماری معنادار بود (001/0p≤). نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه لازم است به عوامل موثر در زمینه مشکلات برقراری ارتباط موثر بین پرستاران و بیماران توجه بیشتر نموده و برای رفع مشکلات ارتباطی آنها اقدامات لازم انجام گیرد.