وضعیت آموزش بالینی رشته ی کارشناسی اتاق عمل از نظر دانشجویان و مربیان این رشته در دانشگاه های علوم پزشکی استان سمنان

چکیده: مقدمه: آموزش بالینی بخش اساسی و مهم آموزش علوم پزشکی است. در این نوع آموزش دانشجو در تعامل با مربی خود و محیط آموزش بالینی مفاهیم و اطلاعات تئوری خود را به صورت مهارت های عملی به کار می بندد. پژوهش حاضر با هدف تعیین وضعیت آموزش بالینی رشته‌ی کارشناسی اتاق عمل از نظر دانشجویان و مربیان این رشته در دانشگاه های علوم پزشکی استان سمنان در سال 1392 انجام گرفت. روش کار: در این پژوهش توصیفی- تحلیلی، به روش سرشماری تمامی دانشجویان ترم های 4 تا 8 رشته ی اتاق عمل شاغل به تحصیل در دانشگاه‌های استان سمنان و مربیان آنها (151 دانشجو و 9 مربی) در سال 1392 به عنوان نمونه‌ی پژوهش انتخاب شدند. جمع آوری داده‌ها به وسیله‌ی پرسشنامه‌ای محقق ساخته مشتمل بر 22 سؤال در چهار حیطه‌ی کلی فرصت های یادگیری، حمایت از یادگیری و ارزشیابی، امکانات محیط آموزشی و نحوه ی عملکرد مربیان انجام گرفت. داده ها پس از ورود به 18 SPSS با استفاده از شاخص‌های مرکزی و پراکندگی و آزمون-های کای اسکوئر و t-test مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند و سطح معنا داری آزمون ها 05/0P˂ در نظر گرفته شد. یافته ها: مقایسه ی میانگین نمرات دانشجویان و مربیان، در تمامی حیطه ها تفاوت معنا داری را نشان داد (003/0P=). همچنین مقایسه ی میانگین نمرات دانشجویان دانشگاه های علوم پزشکی شاهرود و علوم پزشکی سمنان نیز در تمامی حیطه ها بیانگر تفاوتی معنا دار بود (001/0P=). نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده به نظر می رسد مؤلفه های حمایت از یادگیری و ارزشیابی، عملکرد مربیان و امکانات محیط آموزشی از جمله ضعف های آموزش بالینی از دیدگاه دانشجویان  هستند..