واکنش ژنوتیپ‌های محلی و اصلاح شده خربزه و طالبی به بیماری ساق سیاه ناشی از قارچ Macrophomina phaseolina
نویسندگان
چکیده مقاله:
خربزه و طالبی از جمله گیاهان جالیزی هستند که بیشتر در مناطق گرم و معتدل جهان و ایران کشت می‌شوند و عوامل بیماریزا از جمله قارچ عامل ساق سیاه (Macrophomina phaseolina) در مراحل مختلف رویشی خسارت قابل توجهی به محصول آن وارد می‌کند. کنترل ساق سیاه با روش‌های شیمیایی کارایی چندانی نداشته و در کنترل بیولوژیک آن هم موفقیت زیادی بدست نیامده است. تنها روش مؤثر و مطمئن مبارزه با این بیماری بکارگیری ژنوتیپ‌های مقاوم می‌باشد. به منظور تعیین واکنش ژنوتیپ‌های خربزه و طالبی رایج در ایران نسبت به این بیماری، آزمایشی در سال 1390 در گلخانه مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان تهران در ورامین انجام شد. ابتدا جدایه‌های قارچ عامل بیماری از مناطق آلوده استان تهران جداسازی و پس از اثبات بیماریزایی روی طالبی حساس سمسوری دو جدایه 146Mp- و 123Mp- به عنوان جدایه‌های پرآزار انتخاب و روی 45 ژنوتیپ خربزه و طالبی در یک طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار در گلخانه مایه‌زنی شدند. 28 روز بعد از مایه زنی، شدت بیماری هر ژنوتیپ براساس مقیاس1 تا 9 پیشنهاد شده توسط ابوی و پاستور-کورالس یادداشت برداری و پس از محاسبه شاخص آلودگی، واکنش ژنوتیپ‌ها تعیین شد. بر اساس نتایج ارزیابی‌ها، شاخص آلودگی و واکنش ژنوتیپ‌ها نسبت به هر دو جدایه تقریباً مشابه بود. هیچکدام از ژنوتیپ‌ها به بیماری مقاوم نبودند ولی ژنوتیپ‌های Ananas Meanh MN1 و خربزه محلی مازندرانی کمترین شاخص آلودگی را داشتند. خربزه حاج ماشاللهی، شاه‌آباد، جاجو، سوسکی سبز ایوانکی و طالبی سمسوری ورامین و خشکه رود با شاخص شدت آلودگی بین 71/5 تا 9 به عنوان ژنوتیپ‌های حساس ارزیابی شدند. بقیه ژنوتیپ‌ها نیز نیمه‌مقاوم تا نیمه حساس بودند. با توجه به نتایج این بررسی می‌توان به کشاورزان جالیزکار در مناطق آلوده توصیه کرد که از کاشت ژنوتیپ‌های حساس خودداری و حتی‌الامکان از ژنوتیپ‌های نیمه مقاوم و نیمه حساس مناسب مناطق خود استفاده کنند.
منابع مشابه
واکنش ژنوتیپ های محلی و اصلاح شده خربزه و طالبی به بیماری ساق سیاه ناشی از قارچ macrophomina phaseolina
خربزه و طالبی از جمله گیاهان جالیزی هستند که بیشتر در مناطق گرم و معتدل جهان و ایران کشت می شوندو عوامل بیماریزا از جمله قارچ عامل ساق سیاه (macrophomina phaseolina) در مراحل مختلف رویشی خسارت قابل توجهی به محصول آن وارد می کند. کنترل ساق سیاه با روش های شیمیایی کارایی چندانی نداشته و در کنترل بیولوژیک آن هم موفقیت زیادی بدست نیامده است. تنها روش مؤثر و مطمئن مبارزه با این بیماری بکارگیری ژنوتی...
متن کاملبررسی امکان کنترل بیولوژیک بیماری ساق سیاه خربزه (Macrophomina phaseolina) با استفاده از جدایه های Pseudomonas fluorescens
به منظور بررسی کنترل بیولوژیک بیماری ساق سیاه خربزه (M. phaseolina) از تعداد 187 جدایه سودوموناس فلورسنت به دست آمده از خاک و ریزوسفر گیاهان جالیزی براساس میزان بازدارندگی از رشد قارچ عامل بیماری روی محیط کشت، 12 جدایه آنتاگونیست متعلق به بیووارهای I، III و V از باکتری fluorescens P. و بیووار B متعلق به putida P. جهت بررسی نهایی انتخاب شدند. همه جدایه های سودوموناس در روش کشت متقابل، تولید مواد...
متن کاملبررسی امکان مبارزه بیولوژیکی با macrophomina phaseolina (tassi) goidanch عامل بیماری ساق سیاه خربزه توسط گونه های trichoderma بومی خوزستان
چکیده: به منظور کنترل بیولوژیکی قارچ (tassi) goidanch phaseolina macrophmina عامل بیماری ساق سیاه خربزه توسط تریکودرماهای جدا شده از استان خوزستان، از عمق 5 تا 25 سانتی متری خاک مزارع دزفول، شوشتر، بهبهان سربندر، لالی، رامهرمز، مسجدسلیمان، ایذه، سوسنگرد، جراحی طی ماههای آذر ، بهمن ، اسفند ماه سال 1388 نمونه برداری شد.در بررسی تاکسونوی جدایه ها با استفاده از کلیدهای معتبر، 3 گونه تریکودرما شناس...
15 صفحه اولبررسی امکان کنترل بیولوژیک بیماری ساق سیاه خربزه (macrophomina phaseolina) با استفاده از جدایه های pseudomonas fluorescens
به منظور بررسی کنترل بیولوژیک بیماری ساق سیاه خربزه (m. phaseolina) از تعداد 187 جدایه سودوموناس فلورسنت به دست آمده از خاک و ریزوسفر گیاهان جالیزی براساس میزان بازدارندگی از رشد قارچ عامل بیماری روی محیط کشت، 12 جدایه آنتاگونیست متعلق به بیووارهای i، iii و v از باکتری fluorescens p. و بیووار b متعلق به putida p. جهت بررسی نهایی انتخاب شدند. همه جدایه های سودوموناس در روش کشت متقابل، تولید مواد...
متن کاملواکنش ارقام بادمجان به قارچ Phytophthora capsici عامل بیماری ساق سیاه در استان کهگیلویه و بویراحمد
در این بررسی واکنش نه رقم بادمجان به بیماری ساق سیاه که در چند سال اخیر در مناطق مختلف استان کهگیلویه و بویراحمد مشاهده شده است مورد بررسی قرار گرفت. برای جداسازی عامل بیماری، بافت‌های آلوده بعد از شستشو با آب، به قطعات پنج میلی‌متر تقسیم و بدون ضدعفونی سطحی روی محیط کشت نیمه انتخابی CMA-PARP کشت شدند. از بافت‌های آلوده هجده جدایه به دست آمد که بر اساس خصوصیات مورفولوژیک و نیاز دمایی پرگنه‌های ...
متن کاملمنابع من
با ذخیره ی این منبع در منابع من، دسترسی به آن را برای استفاده های بعدی آسان تر کنید
ذخیره در منابع من قبلا به منابع من ذحیره شده{@ msg_add @}
عنوان ژورنال
دوره 2 شماره 2
صفحات 165- 176
تاریخ انتشار 2013-06-22
با دنبال کردن یک ژورنال هنگامی که شماره جدید این ژورنال منتشر می شود به شما از طریق ایمیل اطلاع داده می شود.
کلمات کلیدی
میزبانی شده توسط پلتفرم ابری doprax.com
copyright © 2015-2023