همه گیرشناسی کمبود ویتامین D در افراد 10 تا 18ساله منطقه مینودر قزوین (1389)

  زمینه: کمبود ویتامین D به یک همه­گیری ناشناخته در سراسر جهان تبدیل شده است. وضعیت ویتامین D در جوامع مختلف کاملاً متفاوت است که به علت تنوع عوامل مؤثر در سطح ویتامین D شامل تماس با نور آفتاب و دریافت ویتامین از راه مواد غذایی و آلودگی هواست.   هدف: مطالعه به منظور بررسی همه­گیرشناسی کمبود ویتامین D در افراد 10 تا 18ساله منطقه مینودر قزوین انجام شد.   مواد و روش­ها: این مطالعه مقطعی در سال 1389 در منطقه مینودر قزوین انجام شد. پرسش­نامه­ای شامل مشخصات جمعیتی، سوابق پزشکی و خانوادگی، داروهای مصرفی، وضعیت پوشش و میزان قرارگیری در معرض آفتاب برای تمام شرکت­کنندگان تکمیل شد. نمونه سرمی برای ارزیابی سطح ویتامین D از فرد گرفته شد. کمبود ویتامین D به صورت سطح ویتامین D کم­تر از 20 نانوگرم در دسی­لیتر و ویتامین D ناکافی به صورت سطح ویتامین D بین 20 تا 30 نانوگرم در دسی­لیتر تعریف شد. داده­ها با آزمون­های مجذور کای، تی مستقل، من ویتنی یو و ضریب همبستگی پیرسون تحلیل شدند.   یافته­ها: از 124 کودک و نوجوان مورد مطالعه، 59 نفر (%48) مذکر بودند. متوسط سطح ویتامین D در جمعیت مورد مطالعه 20/7 ± 15/12 نانوگرم در دسی­لیتر بود. پایین­ترین سطح ویتامین D 08/1 نانوگرم در دسی­لیتر و بالاترین سطح آن 80/26 نانوگرم در دسی­لیتر بود. سطح ویتامین D در دختران به صورت معنی­داری کم­تر از پسران بود. هیچ یک از افراد مورد مطالعه سطح ویتامین D کافی نداشتند. تمام دختران و %81 پسران کمبود ویتامین D و باقی­مانده پسران نیز ویتامین D ناکافی داشتند.کمبود ویتامین D در دختران به صورت معنی­داری بالاتر از پسران بود. %61 جمعیت مورد مطالعه روزانه یک ساعت و کم­تر در معرض آفتاب قرار داشتند. دختران مدت زمان کم­تری نسبت به پسران در معرض آفتاب قرار داشتند. بین دختران و پسران از نظر سطح پوشش در اکثر ساعت­های روز تفاوت معنی­دار آماری وجود نداشت. بین چاقی برحسب نمایه توده بدنی و دور کمر و وضعیت ویتامین D ارتباط معنی­داری به ­دست نیامد.   نتیجه­گیری: با توجه به شیوع بالای کمبود ویتامین D در جمعیت مورد مطالعه و به ویژه دختران، اقدام­های پیشگیری­کننده و درمانی ضروری به نظر می­رسد.