همبستگی تنیدگی، فرسودگی و عملکرد تحصیلی دانشجویان پرستاری و پیراپزشکی دانشگاه علوم پزشکی قم

زمینه و هدف: آموزش و یادگیری از تجارب پراسترس زندگی انسان است وکاهش قدرت سازگاری فرد با عوامل استرس‌زا، فرسودگی تحصیلی را درپی دارد که سبب افت عملکرد تحصیلی در فراگیران می‌شود. در این مطالعه، همبستگی تنیدگی، فرسودگی و عملکرد تحصیلی در بین دانشجویان پرستاری و پیراپزشکی دانشگاه علوم پزشکی قم بررسی گردید. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی- مقطعی، تعداد 264 دانشجو از بین دانشجویان پرستاری و پیراپزشکی، به‌صورت تصادفی انتخاب شدند. جهت گردآوری داده‌ها از برگه اطلاعات جمعیت‌شناختی، پرسشنامه فرسودگی تحصیلی، مقیاس تنیدگی تحصیلی و نمره معدل کل به‌عنوان مقیاس عملکرد تحصیلی استفاده شد. داده‌ها با استفاده از تحلیل رگرسیون خطی، تحلیل شدند. سطح معنی‌داری، 05/0 p<در نظر گرفته شد. یافته‌ها: میانگین نمرات فرسودگی تحصیلی دانشجویان، 84/15±52/28 بود. نتایج تحلیل رگرسیون در مدل تک ‌متغیره نشان داد اشتغال و سنوات تحصیل دانشجویان، عملکرد تحصیلی و تمامی خرده‌مقیاس‌های تنیدگی تحصیلی با فرسودگی تحصیلی، رابطه معنی‌داری دارد. طبق خرده‌مقیاس‌ها در مدل چند متغیره رگرسیون؛ اشتغال مرتبط با رشته و عملکرد تحصیلی، عامل محافظت‌کننده و تنیدگی تحصیلی به‌عنوان عامل خطر برای فرسودگی تحصیلی بود. نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد درصد قابل‌توجهی از دانشجویان دچار فرسودگی تحصیلی هستند و دانشجویانی‌که استرس بیشتری دارند، فرسودگی تحصیلی بیشتری را نیز تجربه کرده و عملکرد ضعیف‌تری دارند. بنابراین، آموزش روش‌های مقابله با استرس سبب کاهش فرسودگی و بهبود عملکرد می‌شود.