همبستگی بین کیفیت زندگی کاری و تمایل به ترک خدمت: مطالعه‌ای در بین کارکنان مراکز بهداشت وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران

سابقه و هدف: کیفیت زندگی کاری یکی از عوامل مؤثر بر تمایل به ترک خدمت کارکنان است. این مطالعه با هدف تعیین همبستگی بین کیفیت زندگی کاری با تمایل به ترک خدمت در بین کارکنان شاغل در مراکز بهداشت وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در شهر تهران انجام شد. مواد و روش‌ها: این مطالعه‌ی توصیفی- همبستگی، در سال 1392 در شهر تهران انجام شد. تمامی کارکنان ستادی مراکز بهداشت سه‌گانه شمیرانات، شرق و شمال تهران (185 نفر)، وارد مطالعه شدند. ابزار گردآوری داده‌ها یک پرسشنامه شامل 34 عبارت بود و برای تحلیل داده‌ها، از نرم افزار SPSS نسخه‌ی 21 استفاده شد. یافته‌ها: میانگین نمره‌ی کیفیت زندگی کاری، 7/2±5/0 و نمره‌ی تمایل به ترک خدمت 9/2±0/1 از 5 بود. بین کیفیت زندگی کاری و همه‌ی ابعاد آن با تمایل به ترک خدمت، یک همبستگی منفی معنی‌دار مشاهده شد (36/0- r، 001/0P<). قانون‌گرایی، یکپارچگی و انسجام، وابستگی اجتماعی، فرصت‌های رشد و ارتقا، و پرداخت منصفانه و کافی، رابطه‌ی منفی قوی‌تری با تمایل به ترک کار داشتند (001/0P<). محیط کاری ایمن و بهداشتی نیز کمترین میزان همبستگی منفی را با تمایل به ترک کار داشت. نتیجه‌گیری: یک همبستگی معکوس بین کیفیت زندگی کاری و تمایل به ترک کار وجود داشت. مدیریت سازمان می‌تواند با بهبود سطح کیفیت زندگی کاری کارکنان از طریق افزایش رضایتمندی کارکنان از سیاست‌ها و خط مشی‌های سازمانی، شرایط کار، فرصت‌های رشد و ارتقای برابر و نظام حقوق و دستمزد عادلانه، تمایل آنها به ترک کار و حرفه‌شان را کمتر کند.