نگاهی تطبیقی به شعر معاصر ایران و عرب

‏آنچه که باعث شده است شعر معاصر عرب، بیش از شعر معاصر ایران در جهان دارای مخاطب باشد را می توان در چند مورد خلاصه کرد: ‏مهم ترین عامل که ممکن است در ژرف ساخت شعر همه شاعران معاصر عرب باشد، تراژدی فلسطین است. شاعران معاصر عرب با درک درستی از مسئله فلسطین توانستند مفهوم دقیق مبارزه با امپریالیسم سرمایه داری را درک کنند و معادلات استعمار گرانه را در طرح نظام های مختلف دریابند. روشنفکران عرب درحقیقت وجود اسرائیل را در دل خاورمیانه ثروتمند و نفت خیز عرب، صرفا حکومتی مذهبی که برمبنای پنداری دینی و دوهزارساله بنا شده است نمی دانند، بلکه دولت صهیونیسم را پارسنگ متعادل کننده امپریالیسم سرمایه داری در منطقه تلقی می کنند. ‏نکته دوم، وجود مترجمان زبردستی است که به خوبی می توانند شعر عرب را به زبان های غربی برگردانند بی انکه از جوهر شعری ان کم شود، درحالی که متاسفانه شعر معاصر ایران از نعمت چنین مترجمانی بی بهره است. همچنین شعر معاصر ایران، شعری سیاسی نیست، بلکه بیشتر سیاست زده است. و محتوای اکثر انها را، شعارهای سیاسی تشکیل می دهد و نه بینش سیاسی و اجتماعی.