نمود شخصیت اصلی در داستان‌های کوتاه غلامحسین ساعدی : (با تکیه بر ساخت‌گرایی تکوینی گلدمن)

این پژوهش باتکیه‌بر شیوه ساختگرایی تکوینی به بررسی شخصیت‌های اصلی سه مجموعه داستان «شب‌نشینی با شکوه»، «عزادارن بیل» و «دندیل» نوشته غلامحسین ساعدی می‌پردازد و ویژگی‌های شخصیت‌های اصلی داستان‌های او شناسایی و باتوجه‌به شرایط اجتماعی و فرهنگی زمان نگارش آثار تحلیل می‌شود. این بررسی نشان می‌دهد رابطه هم‌ارزی میان وقایع اجتماعی روزگار نویسنده و شخصیت‌پردازی او وجود دارد. آگاهی جمعی نویسنده و جهان‌بینی او به‌عنوان نویسنده، روانپزشک و روشنفکر موجب گردیده دنیای خیالی داستان‌هایش مملو از شخصیت‌هایی باشد که هریک نمودی از معضلات و کاستی‌های اجتماعی هستند. ویژگی‌های شخصیت‌های اصلی این سه مجموعه داستان، که مدت کوتاهی پس از انجام اصلاحات ارضی و انقلاب سفید در دوران پهلوی منتشر شده‌اند، بازتابنده مسائل و مشکلات فرهنگی و اجتماعی است. شخصیت‌های تنها، روانپریش، منفعل و مسئله‌دار داستان‌های ساعدی از مشکلات ناشی از عدم رشد و پویایی اجتماع حکایت دارد. تقابل سنت و مدرنیته، فقر، بی‌سوادی، فرهنگ استبدادی و ساختار اداری ناکارآمد از مهم‌ترین مؤلفه‌هایی هستند که بر شخصیت‌پردازی ساعدی تأثیر گذاشته‌اند.