نمودهای گوناگون سوز هجران در ادبیات غنایی (سبک عراقی)

هجران بن مایة اصلی ادب غنایی است و توصیف لحظه‌های فراق و وداع؛ تصویرگری اشک و آه حاصل از این جدایی، از جلوه‌های پرجاذبة ادب فارسی شمرده می‌شود. به طور کلّی در ادبیات غنایی مضمون هجران به دو بخش وداعیه‌ها و فراق نامه‌ها - اعم از کوتاه و بلند - قابل تقسیم بندی است که اغلب به سه شکل عمده در اشعار، نمود پیدا می‌کند: گله از هجران، ستایش هجران و توصیف دوران محنت بار هجران که هر کدام مصداق‌های متفاوتی دارند: یار، دیار، خانواده، دوستان و ... . در این پژوهش، نمودهای گوناگون سوز هجران در دو بخش وداعیه‌ها و فراق نامه‌ها در سبک عراقی و در قالب‌های مختلف شعری - اعم از قصیده، مثنوی، غزل، قطعه و ... - مورد تحلیل موضوعی و محتوایی قرار می‌گیرند.