نقش منابع بدرفتاری‌های عاطفی دوران کودکی در پیش‌بینی طرحواره های ناسازگار شرطی و غیر شرطی در بزرگسالی

گرچه تمایز بین طرحواره­های شرطی و غیرشرطی از لحاظ نظری و کاربرد بالینی اهمیت بسزایی دارد. مطالعات پیشین فقط برخی شواهد اولیه در جهت تفاوت شیوه­های شکل­گیری طرحواره­ها از لحاظ شرطی بودن فرآهم کرده­اند و مطالعات اندکی تمایز بین طرحواره­های شرطی و غیرشرطی را مورد بررسی قرار داده­اند. هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش منابع بدرفتارهای عاطفی دوران کودکی (بدرفتاری عاطفی والدین، همسالان و سایرین  در کودکی) در پیش­بینی طرحواره­های ناسازگار شرطی و غیرشرطی در بزرگسالی بود. برای این منظور طی یک پژوهش توصیفی از نوع همبستگی،  315 نفر از دانشجویان دانشگاه­های تهران(دانشگاه علوم­بهزیستی و توانبخشی، دانشگاه خواجه نصیر، دانشگاه شهیدبهشتی، دانشگاه آزاد، دانشگاه پیام نور) به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و از نظر تجارب زندگی و طرحواره های ناسازگار مورد آزمون قرار گرفتند. نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که بدرفتاری­های عاطفی والدین و همسالان، طرحواره های غیرشرطی و بدرفتاری­های عاطفی والدین، همسالان و سایرین، طرحواره­های شرطی را در دانشجویان پیش­بینی می کند. بنظر می رسد بدرفتاری منابعی که تداوم و شدت بیشتری در زندگی فرد دارند، پیش­بینی­کننده­های قوی­تری در پیش­بینی طرحواره­های غیرشرطی و طرحواره­های شرطی هستند زیرا، منابعی که در شکل­گیری طرحواره­های غیر شرطی دخالت دارند،  قطعاً در پیش­بینی طرحواره­های شرطی نیز نقش دارند.