نقش مدیریت شهری در توسعه پایدار گردشگری شهرهای ساحلی در سالهای 1368 ـ 1388 ( مطالعه موردی : شهر نوشهر )

امروزه صنعت گردشگری پایدار آنچنان در توسعه اقتصادی و اجتماعی کشور¬ها نقش دارد که اقتصاد¬دانان آن را بعنوان موتور توسعه نواحی ساحلی تلقی می نمایند. توسعه این صنعت در دنیا، به کارآمدی نظام مدیریتی، تقویت زیرساختها و بهبود ظرفیت¬های لازم نیاز دارد. گسترش جریان¬های گردشگری در این منطقه، با برنامه¬ریزی نامناسب و ضعف زیرساخت ها و مدیریت گردشگری اثرات نامطلوبی بر زیست محیط و سازمان اجتماعی در پی داشته است. بر این اساس تحقیق حاضر در پی شناخت نقش عوامل مدیریتی در توسعۀ گردشگری شهر نوشهر و ارائۀ راهکارهای مناسب جهت توسعۀ پایدار گردشگری است. روش تحقیق توصیفی تحلیلی و نوع آن پیمایشی است. جامعه آماری، ساکنان شهر نوشهر با 42175 نفر بوده که طبق جدول مورگان از این تعداد 350 نفر انتخاب شده است. در تحقیق حاضر برای تجزیه و تحلیل اطلاعات و آزمون فرضیات از روش¬ آماری ضریب همبستگی اسپیرمن در محیط نرم¬افزار Spss استفاده شده است. نتایج یافته ها بیانگر رابطه مثبت و معنی دار بین ویژگی¬های مدیران شهری، تغییرات رشد تسهیلات گردشگری و توسعه پایدار گردشگری و نیز عدم وجود رابطه معنی دار بین تغییر کاربری اراضی ساحلی با توسعه پایدار گردشگری است. در ضمن این یافته¬ها بیانگر رابطه مثبت و معنی دار بین متغیرهای برنامه¬ریزی¬های ساحلی، هماهنگی سازمانهای مرتبط با گردشگری، ایجاد فرصت¬های شغلی و توسعه خدمات خرده فروشی و توسعه زیرساختهای لازم، احداث کمپینگ¬ها، سازماندهی خانه¬های اجاره¬ای، اطلاع رسانی و انجام بازرسی¬های فصلی و نظارت مستمر با توسعه پایدار گردشگری شهری می باشد.