نقش مؤلفه های کالبدی- معنایی مکان های عمومی مجتمع های مسکونی در حضور پذیری سالمندان (مطالعه موردی : شهرک اکباتان)

توجه به پاســخگویی محیط های کالبدی برای گروه های اجتماعی بهره بردار در محیط های روزمره انســانی از دغدغه های اصلی طراحــان بوده اســت. علی رغم توجه معماران و برنامــه ریزان در طراحی فضاهای عمومی مجتمع های مســکونی، روش و معیار  شهودی ً مشخصی در فرایند طراحی بر اساس حضور پذیری گروه های بهره بردار ارائه نشده است و نبود آن منجر به تعاریف عمدتا توسط طراحان از حضور پذیری گروه های انسانی در مکان گردیده است. بر این اساس، مقاله برمبنای مدل معنای محیطی باهدف تبیین نقش مؤلفه های کالبدی-معنایی در حضور پذیری گروه اجتماعی ســالمندان به تحلیل مؤلفه های تأثیرگذار می پردازد. روش  داده ها 1تحقیق مقاله کیفی و بر اســاس راهبرد تفســیری- تحلیلی و با ابزار مشاهده و مصاحبه(بسته و باز) و با تحلیل همبستگی اســت. نتایج نشــان می دهد کیفیت های کالبدی و معنایی فضا در حضور پذیری گروه های سنی ســالمندان مؤثر بوده و در میان مؤلفه های مذکور آســایش محیطی، ایمنی- امنیت فضایی از کیفیت های کالبدی و خوانایی از کیفیت های معنایی محیط بیشترین تأثیر را دارا است.