نقش فناوری های ارتباطی و اطلاعاتی در فرایند یاددهی-یادگیری اثربخش در گروه های آموزش مهندسی

هدف: هدف از این پژوهش بررسی وضعیت استفاده از فناوری­های ارتباطی و اطلاعاتی در گروه­های آموزشی مهندسی براساس نتایج حاصل از گزارش­های ارزیابی درونی می‌باشد. روش: به‌منظور انجام پژوهش حاضر از روش فرا-تحلیل استفاده شده و گردآوری داده‌ها از طریق تحلیل گزارش­های نهایی ارزیابی درونی گروه­های مذکور صورت گرفته است. در تدوین این پژوهش از نتایج گزارش­های ارزیابی درونی 80 گروه آموزشی مهندسی دانشگاه های دولتی تابعه وزارت علوم، تحقیقات و فناوری که مجری طرح ارزیابی درونی بوده و در زمان تدوین پژوهش، گزارش آنها مورد تأیید بخش ارزشیابی آموزشی سازمان سنجش آموزش کشور بوده­، استفاده گردیده است. بر این اساس نشانگرهایی که در ارزیابی کاربرد فناوری­های ارتباطی و اطلاعاتی در عامل فرایند تدریس و یادگیری مورد استفاده قرار گرفته بودند در سه حوزه فناوری­های اطلاعات و ارتباطات: 1-دانش و آگاهی، 2- مهارت و به‌کارگیری و 3- زیرساخت­ها و امکانات بررسی شدند. یافته‌ها: تحلیل داده­ها بیانگر این است که میزان آشنایی اعضای هیأت‌علمی با کاربرد فناوری­های اطلاعاتی و ارتباطی در سطح مطلوب قرار داشته و آگاهی دانشجویان از تاثیر فناوری­های اطلاعات در بالا بردن کیفیت تدریس دارای مطلوبیت نسبی می­باشد، بنابراین دانش و آگاهی حوزه فناوری اطلاعات و ارتباطات با امتیاز (5/2) در سطح مطلوب بوده و مهارت و بکارگیری فناوری­های ارتباطی و اطلاعاتی با امتیاز (2) از مطلوبیت نسبی برخوردار می باشد. امتیاز محاسبه شده برای زیرساخت‌ها و امکانات فناوری­ها (6/1) نشان دهنده سطح نامطلوب این حوزه می‌باشد. در نهایت برای بهبود و ارتقای کیفیت آموزشی و استفاده مؤثر از این فناوری­ها پیشنهادهایی ارائه شده است.