نقش سیاق در اختیار وجوه قراءات

سیاق یکی از قرینه‌های اساسی فهم واژگان و ترکیب‌های متن است که مفسران قرآن کریم در فهم مراد آیات به آن توجه داشته‌اند.دقت در معنای لغوی «سیاق» که به معنای تتابع، اتصال و انتظام است، نشان می‌دهد که سیاق کلام تتابع کلمات، جملات و آیات و اتصال و انتظام‌ آن‌ها برای رساندن معناست؛ به همین دلیل در تفسیرها به این اتصال و انتظام برای بیان معانی کلمات، آیات، جمله‌ها، تعیین مرجع ضمیر، مکی و مدنی بودن سور و آیات، رد و پذیرش روایت‌ها و ... توجه شده است. در مسئله قرائت هم که با تفسیر ارتباط مستقیمی دارد، می‌توان از سیاق برای ترجیح یا اختیار وجهی از وجوه قراءات بهره گرفت.در منابع احتجاج قراءات و گاهی در برخی تفسیرها، ضمن دلایلی که برای تأیید یا ترجیح یک وجه از قرائت ذکر شده است، به وضوح نقش بافت و سیاق کلام در اختیار کردن یک وجه از قرائت دیده می‌شود، بنابراین سیاق و بافت کلام در بسیاری از موارد مؤید و مرجح یک وجه از قرائت دانسته شده است. نظر به اهمیت موضوع، این مقاله ضمن بیان معنای لغوی و اصطلاحی سیاق و ارائه دیدگاه‌های مختلف، به بررسی جایگاه و نقش سیاق در اختیار کردن وجهی از وجوه قراءات می‌پردازد.این اختلاف قرائت می‌تواند در فعل، اسم و حرف باشد.برای هر یک از این موارد شاهدی در متن ذکر می‌شود.