نقش تمرین مقاومتی و مصرف پروتئین وی بر شاخص‌های کوفتگی عضلانی تأخیری پس از فعالیت مقاومتی برون‌گرا در مردان تمرین نکرده

سابقه و هدف: شواهد نشان داده‌اند که تمرین مقاومتی و مصرف پروتئین می‌تواند سبب تسریع در بازسازی بافت به دنبال آسیب و همچنین بهبود فرایند ریکاوری متعاقب آسیب عضلانی ناشی از فعالیت بدنی شود. بر همین اساس، هدف از مطالعۀ حاضر بررسی اثر 6 هفته تمرین مقاومتی و مصرف پروتئین وی بر شاخص‌های کوفتگی عضلانی تأخیری پس از فعالیت مقاومتی برون‌گرا در مردان تمرین نکرده بود. مواد و روش‌ها: بیست و هشت مرد سالم تمرین نکرده با وزن طبیعی به صورت تصادفی به سه گروه مکمل (10 نفر)، دارونما (10 نفر) و کنترل (8 نفر)  تقسیم شدند. گروه مکمل: مصرف پروتئین وی + 6 هفته تمرین مقاومتی، گروه دارونما مصرف دارونما + 6 هفته تمرین مقاومتی و گروه کنترل. کراتین کیناز، لاکتات دهیدروژناز، هایپرتروفی و حداکثر قدرت انقباض ایزومتریک در زمان‌های قبل، 24 و 48 ساعت بعد از  فعالیت مقاومتی برونگرا که شامل حرکت خم شدن زانو بود، اندازه‌گیری شد. یافته‌ها‌: نتایج آزمون t همبسته نشان داد که میزان آنزیم کراتین کیناز و لاکتات دهیدروژناز بعد از تمرین در وهله‌های قبل از فعالیت، 24 و 48 ساعت بعد از فعالیت در گروه مکمل و 24 و 48ساعت بعد از فعالیت در گروه دارونما به طور معنی‌داری نسبت به وضعیت قبل از تمرین کمتر بود(05/0≥P). همچنین، حداکثر قدرت انقباض ایزومتریک آرنج و زانو و هایپرتروفی در گروه مکمل و دارونما نسبت به قبل از تمرین به طور معنی‌داری بیشتر بود و این افزایش در گروه مکمل نسبت به گروه دارونما به طور معنی‌داری بالاتر بود (05/0≥P). نتیجه گیری: مهم‌ترین نتیجه تحقیق حاضر این بود که مصرف طولانی مدت پروتئین وی همراه با تمرین مقاومتی سبب کاهش اختلال در شاخص‌های کوفتگی عضلانی تأخیری در دوره ریکاوری پس از فعالیت‌های ورزشی آسیب زا می‌شود. واژگان کلیدی: کراتین کیناز،  لاکتات دهیدروژناز، هایپرتروفی، حداکثر قدرت ارادی ایزومتریک