نقش تغییرِ درک راهبردی آمریکا در رویکرد این کشور در قبال پرونده هسته‎ ای ایران

پرونده هسته­ای یکی از پیچیده­ترین موضوعات در سیاست خارجی و داخلی جمهوری اسلامی ایران بوده است. یکی از دلایل این پیچیدگی رویکرد متضاد آمریکا و جمهوری اسلامی ایران در برخورداری کشورهای عضو ان­پی­تی از "حق غنی­سازی" بود. سیاست رسمی آمریکا در این موضوع مبتنی بر «غنی­سازی صفر» و «تعلیق فعالیتهای مربوط به غنی‌سازی» بود و در مقابل، ایران با استناد به معاهده ان­پی­تی بر برخورداری از "حق غنی‌سازی" تأکید داشت. بررسی تاریخی رویکرد آمریکا در قبال پرونده هسته­ای نشان می­دهد این کشور با اتکای به این درک راهبردی که جمهوری اسلامی ایران در برابر فشار­های بین المللی از موضع خود عقب نشینی می­کند، اقدام به وضع تحریم­های چندجانبه سنگین علیه ایران کرد ولی در ادامه، ناکارآمدی تحریم­ها در ایجاد نارضایتی اجتماعی و تغییر اراده سیاسی جمهوری اسلامی ایران در جهت عقب نشینی از حق غنی سازی و توقف رشد توان فنی ایران در غنی سازی اورانیوم، درک راهبردی واشنگتن از منطق رفتاری جمهوری اسلامی ایران در سیاست خارجی را تغییر داد. تغییر در درک راهبردی آمریکا منجر به تغییر رویکرد دولت اوباما از «غنی سازی صفر» به «غنی سازی محدود» شد که نقش مهمی در آغاز روند مذاکرات مستقیم میان ایران و آمریکا در عمان در سال 1391 داشت.