نقش تعلل‌ورزی، خودتنظیم‌گری و باورهای فراشناختی در پیش‌بینی انگیزش پیشرفت تحصیلی دانشجویان

اهداف: در هر نظام آموزشی، پیشرفت تحصیلی مهم‌ترین شاخص توفیق فعالیت‌های علمی و آموزشی محسوب می‌شود و بررسی عوامل موثر بر پیشرفت تحصیلی دانشجویان نزد پژوهشگران علوم تربیتی و روان‌شناسی از اهمیت خاصی برخوردار است. هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش تعلل‌ورزی، خودتنظیم‌گری و باورهای فراشناختی در پیش‌بینی انگیزش پیشرفت تحصیلی دانشجویان بود. روش‌ها: این پژوهش، مقطعی- توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش را کلیه دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی اراک در سال تحصیلی 92-1391 تشکیل دادند که 302 نفر از این افراد به‌روش نمونه‌گیری تصادفی منظم و براساس جدول مورگان و کرچسی به‌عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از مقیاس انگیزش پیشرفت تحصیلی،‏ مقیاس خودتنظیم‌گری، مقیاس باورهای فراشناختی و مقیاس تعلل‌ورزی تحصیلی دانشجویان استفاده شد. داده‌های به‌دست‌آمده به‌کمک نرم‌افزار SPSS 18 و با استفاده از آزمون‌های ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گام‌به‌گام مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: بین متغیرهای باورهای فراشناختی، خودتنظیم‌گری و انگیزش پیشرفت، ارتباط مثبت و معنی­داری وجود داشت و ارتباط بین تعلل‌ورزی و انگیزش پیشرفت، منفی بود (0/01>p). همچنین حدود 18% واریانس مربوط به انگیزش پیشرفت توسط تعلل‌ورزی، خودتنظیم‌گری و باورهای فراشناختی تبیین شد. نتیجه‌گیری: تعلل‌ورزی، قوی‌ترین پیش‌بین انگیزش پیشرفت تحصیلی محسوب می‌شود.