نقش براسینواستروئید روی ویژگی‌های بیوشیمیایی و کیفی میوۀ پرتقال واشنگتن ‌ناول در دورۀ انبارداری

در این پژوهش به بررسی تأثیر براسینواستروئید بر ویژگی‌های بیوشیمیایی و کیفی میوۀ پرتقال ’واشنگتن ناول‘ در دورۀ انبارداری پرداخته شد. بدین منظور، میوه‌های پرتقال با غلظت‌های 0 (شاهد)، 75/0 و 5/1 میلی­گرم بر لیتر براسینواستروئید تیمار و در دمای 3±1 درجۀ سلسیوس و رطوبت نسبی 90-85 درصد به مدت پنج ماه نگهداری شدند و ویژگی­هایی مانند سرمازدگی، نشت یون، پراکسیداسیون ­لیپیدها، پراکسید هیدروژن، مواد جامد محلول، اسیدهای آلی، pH، اسید­آسکوربیک و فعالیت آنزیم­های پاداکسندگی (آنتی­اکسیدانی) پراکسیداز و کاتالاز در دورۀ انبار­داری ارزیابی شدند. نتایج نشان داد، کاربرد براسینواستروئید نسبت به شاهد، به‌طور معنی‌داری آسیب سرمازدگی، نشت یون، پراکسیداسیون لیپیدها و پراکسید ­هیدروژن را کاهش داد. بنا بر این نتایج، مواد جامد محلول کل، pH و اسید­آسکوربیک میوه­های تیمارشده و شاهد در دورۀ انبارداری روند افزایشی و میزان اسیدهای آلی روند کاهشی داشتند، اما استفاده از تیمار براسینواستروئید، تغییرپذیری دو روند یادشده را نسبت به شاهد کمتر تغییر داد. همچنین فعالیت آنزیم­های پاداکسندگی میوه­های تیمارشده با براسینواستروئید نسبت به شاهد، بسیار افزایش یافت. بنابر نتایج به‌دست‌آمده از این پژوهش، میوه‌های تیمارشده با 5/1 میلی­گرم بر لیتر براسینواستروئید، بالاترین کیفیت و بیشترین فعالیت آنزیم­های پاداکسندگی با کمترین آسیب سرمازدگی را داشتند.