نقش بافت و قرینه در هویت یابی نهایی واژگان قرآن

در این پژوهش، نقش بافت و نشانه های درون و برون متنی در شکل گیری هویت نهایی برخی واژگان قرآن به نمایش گزارده شده است. برای نمونه ، واژگانی چون « ولی»، « زکات» و « حنان» که هر یک در پرتو گزاره ، بافت و نشانه ها،  معانی گوناگونی پذیرفته اند، تحت کاوش قرار می گیرند.  مثلاً واژه « ولیّ» که گوهر معنایی آن قرب است، در پرتو بافت ها و قرائن گوناگون،  معانی مختلفی تداعی می کند. گاهی به معنای سرور، و گاه دیگر، یاور، و باری به معنای دوست بوده، و هویت واپسین خود را در بستر جمله ها پیدا می کند، و هم چنین است واژه " زکات" و دیگر کلمات. این فرآیند شکل گیری معنایی، در همه واژگان و در همه ی زبان ها، به صورت قانونی فراگیر حکمفرماست. با بررسی ترجمه های فارسی معاصر، میزان توجه آنها به بافت جمله ها و قرائن پیرامونی، در شکل گیری برگردان امین و رسا، ارزیابی می گردد.