نابرابری سرمایه های فرهنگی در شهر تهران

چرخش فرهنگی و اهمیت یافتن فرهنگ در جامعة معاصر بی‌تردید این عرصه را محملی جدی برای تولید و بازنمایی شکاف و نابرابری‌ها ساخته است. تلاقی نابرابری‌ها در دسترسی به سرمایه‌ها با زندگی شهری که موضوع محوری در حوزة مطالعات فرهنگی شهر به شمار می‌آید، به‌ندرت موضوعی برای مطالعات تجربی نظام‌مند در ایران بوده است. مطالعة حاضر با اتکا به پیمایشی معرف و بزرگ‌مقیاس در شهر تهران به دنبال نشان دادن توزیع نابرابر سرمایة فرهنگی در تهران و سازوکارهایی است که سکنة شهر برای تولید سرمایه‌ها به کار می‌بندند. نتایج پژوهش در مجموع ضمن ترسیم دورنمایی از نابرابری‌ها در شاخص‌های مختلف سرمایة فرهنگی شهری، تأثیرگذاری و تأثیرپذیری هم‌زمان فضا و زندگی شهری را در تولید این سرمایه‌ها نشان می‌دهد. نتایج این مطالعه با آشکار ساختن برخی کاستی‌های مربوط به ادبیات موجود سرمایه، مفاهیم و زمینه‌های جدیدی را در فهم نابرابری‌های اجتماعی در متن جامعه ایران معرفی می‌کند.