موقعیت منزلتی محله و احساس امنیت در بین ساکنان مناطق شهر تهران

این مقاله به مسئله‌ی امنیت اجتماعی و روانی محلات، با تأکید بر موقعیت منزلتی‌شان می‌پردازد. مدل تبیینی این مسئله بیان می‌دارد که موقعیت منزلتی محلات در وجه عینی و ذهنی آن، به وسیله‌ی همگونی و احساس تعلق و ثبات مسکونی و سبک زندگی خاص افراد ساکن، بر این احساس اثر می‌گذارد. برای بررسی تجربی این مدل، نمونه‌ای 270 نفری از سرپرستان خانواده در مناطق مختلف شهر تهران، به طریق نمونه‌گیری سیستماتیک برگزیده شده و با رویکرد کمی و استفاده از روش پیمایش به آزمون مدل تحلیلی پرداخته شد. نتایج نشان داد که منطقه هم به طور مستقیم و هم از طریق همگونی ذهنی و عینی، احساس تعلق و ثبات مسکونی و سبک‌های خاص زندگی در کنار سبک زندگی محله‌ای، به میزان قابل توجهی احساس امنیت ساکنان را در ابعاد مختلف تأمین می‌نماید.